Marisa Vallone’nin yönettiği The Land of Women (La terra delle donne), 20. yüzyıl ortası Sardinya’sında geçen şiirsel bir dram. Filmin merkezinde, “yedinci kızın yedinci kızı” olarak doğduğu için köyde hem korkulan hem de kutsal sayılan Fidela var. Mitlere göre o başkalarına doğurganlık getirirken kendisi kısır kalacaktır. Köylüler ondan bereket ister ama onu dışlar. Yalnızlığı, evlilik

Matthew Michael Ross’un hem yazıp hem yönettiği Invisible, bağımsız sinemanın en dokunaklı işlerinden biri. Yönetmenin kendi hastalık deneyimlerinden ve yakın çevresindeki görünmez hastalıklarla mücadele eden insanlardan yola çıkarak yazdığı film, hem bağımlılığa hem de toplumun sıklıkla görmezden geldiği kronik acılara odaklanıyor. Konu: Kaybolan Arkadaş, Görünmeyen Yaralar C.B., yetenekli bir müzisyen olan arkadaşı David’in izini sürerken,

Erken 2000’lerin Norveç taşrasında geçen Requiem for Selina, ilk bakışta bir gençlik hikâyesi gibi başlasa da, kısa sürede internet çağının en sert parabolik anlatılarından birine dönüşüyor. 17 yaşındaki Selina, okulda zorbalık gören, evinde görünmez hisseden bir genç kız. Kendine kaçış yolu olarak çevrimiçi yeni bir kimlik yaratıyor: “Celina Isabelle.” Küçük bir güzellik blogu olarak başlayan

Emmanuel Finkiel’in Mariana’s Room filmi, Aharon Appelfeld’in Blooms of Darkness romanından uyarlama. Yönetmen, daha önce Voyages ve Memoir of War gibi işlerinde olduğu gibi, Holokost’un ağırlığını kişisel tanıklıklar üzerinden aktarıyor. Bu kez bakış açısı, 11 yaşındaki Hugo isimli bir çocuğun daracık bir dolap içinden gördükleri. Bir Çocuğun Dünyası, Bir Kadının Yükü Hugo, ailesi tarafından Mariana’ya

Julien Hayet-Kerknawi’nin yönettiği The Last Front, Birinci Dünya Savaşı’nı cephelerden değil, bir Belçika köyündeki çiftçi ailesinin gözünden anlatıyor. Sessiz hayatları, yakınlarına düşen yaralı bir İngiliz pilotla altüst oluyor. Onu saklamak, aileyi hem ahlaki hem de hayati bir ikilemin içine sürüklüyor. Bu karar, yalnızca bir savaşın değil, insan olmanın bedelini sorgulatan bir dönüm noktası haline geliyor.

“Yola çıkmak bazen iyileşmenin ilk adımıdır.” Alexandra Swarens’in Superbloom filmi, iki kadının yolculuğunu anlatıyor; ama bu yolculuk bir haritadan çok kalbin, geçmişin ve iyileşmenin rotasıyla ilgili. Konvansiyonel dramatik yapıları bir kenara bırakıp karakterlerin iç dünyasına odaklanan film, bağımsız sinemanın en güçlü damarına tutunuyor: samimiyet. Sessiz ama Duygulu Bir Yolculuk Filmin merkezinde iki kadın var: biri

“Kıyamet sahnelerle değil, insanlarla yaşanır.” Terry Winnan’ın The Days Ahead filmi, nükleer felaket temasını Hollywood’un devasa yıkım estetiğinden arındırıp dar alanlarda, insanların yüzlerinde ve sessizliklerde yeniden kuruyor. Bağımsız sinemanın güçlü damarlarından beslenen film, kıyameti bir aksiyon şöleni değil, psikolojik bir dram olarak kurguluyor. Minimalizmle Gelen Gerilim Winnan, mühendislik geçmişinin getirdiği teknik doğrulukla mekânlarını kuruyor: bir