Bir Bebeğin Değiştirdiği Hayat ve Guadeloupe’un Sert Gerçekleri
Bir suç geriliminin kalbine, terk edilmiş bir bebeğin sessiz varlığından daha güçlü ne yerleştirilebilir? Yönetmen Nelson Foix, ilk uzun metrajlı filmi Zion ile tam da bu çarpıcı tezat üzerine kurulu, nefes kesen bir anlatı inşa ediyor. Film, bizi Guadeloupe’un turistik cennet imajının çok ötesine, Pointe-à-Pitre’nin tehlikeli ve enerjisi yüksek sokaklarına taşıyor.
Filmin merkezinde, uyuşturucu ticareti ve anlık heveslerle dolu bir hayata sıkışıp kalmış olan Chris (yeni yetenek Sloan Decombes’in etkileyici performansıyla) yer alıyor. Onun motosiklet gürültüsü ve geçici ilişkilerle dolu dünyası, yerel bir çete için yapacağı yüksek riskli bir teslimat günü, kapısının önünde bulduğu bir bebekle alt üst olur. Bu andan itibaren film, basit bir suç hikayesi olmaktan çıkıp, zamana karşı yarışan bir vicdan muhasebesine ve gerilim dolu bir yolculuğa dönüşür.
Nelson Foix’un yönetmenlik vizyonu, filmin ham ve otantik dokusunda kendini belli ediyor. Kendi çocukluğunun geçtiği Guadeloupe’u idealize etmek yerine, “nadiren gösterilen bir gerçekliği” tüm çıplaklığıyla perdeye taşıyor. Kreol dilinin yoğun kullanımı, çoğunlukla amatör oyunculardan oluşan kadrosu ve kontrolü hiç kaybetmeyen gergin atmosfer, Foix’un seyirciyi o “patlayıcı atmosferin” içine çekme arzusunu kanıtlıyor. Bu, parlak renkli bir Karayip rüyası değil, beton ve ter kokan bir hayatta kalma mücadelesidir.
Chris’in omuzlarına aniden yüklenen bu masum hayat, onu sadece bir kaçış planı yapmaya değil, aynı zamanda kim olduğu ve kim olabileceği üzerine düşünmeye zorlar. Zion, en temelde bir kurtuluş hikayesi; ama bu kurtuluş, ilahi bir müdahaleden çok, sorumluluk almanın dönüştürücü gücünden geliyor. Les Arcs gibi festivallerde dikkat çeken ve eleştirmenlerden övgüler alan film, hem yerel kimliği güçlü hem de evrensel duygulara hitap eden, yılın en çarpıcı ve dürüst bağımsız gerilimlerinden biri olarak öne çıkıyor.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak