Tarantino’nun Death Proof filmi, tam anlamıyla bir plak gibi çalar. Cızırtılı, karanlık, nostaljik ve baştan sona “analog” bir dünya. Burada her şarkı, bir araba sesi kadar tehlikeli. Filmde Stuntman Mike (Kurt Russell) direksiyonda ölüm saçarken, fonda Tarantino’nun en karizmatik müzik seçkisi yankılanır: soul, surf, country ve funk bir arada. Müzikler, hem dönemin grindhouse sinemasına saygı duruşudur hem de kadın karakterlerin direniş marşı.
Açılış: Lastik, Cazibe, Soul
🎵 “Baby, It’s You” — Smith (1969)
Film yavaş bir otomobil yakın planıyla başlar, kamera bacaklardan direksiyona kayar. Ve Smith’in o soul-rock yorumuyla birlikte şunu anlarsın: Bu film kadınların sahnesi olacak. Bu açılış, Tarantino’nun Pulp Fiction’daki enerjisinden daha ağır ama çok daha cüretkâr bir ritimle gelir.
Bar Sahnesi – Austin, Texas
🎵 “Hold Tight” — Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (1966)
Tarantino’nun en çarpıcı sahnelerinden biri. Arabadaki kızlar dans eder, müzik son ses çalar, kamera kayar, hızlanır, ve sonra… çarpışma. Bu sahne, müzikle ölümün nasıl aynı anda yaşanabileceğini anlatan sinema tarihinin en “grotesk” montajlarından biridir.
Jungle Julia’nın Radyosu
🎵 “Down in Mexico” — The Coasters (1956)
🎵 “Paranoia Prima” — Ennio Morricone
Radyo yayını, Austin gecesinin ritmini belirler. Tarantino, kadın karakterlerin diyaloglarını bir playlist gibi düzenler; müzik sadece arka plan değil, ruh hali rehberidir. Morricone’nin Paranoia Prima’sı çalarken sahne, erotik gerilimle western havası arasında gidip gelir.
Lap Dance Sahnesi
🎵 “Down in Mexico” — The Coasters
Bu sahne, Tarantino sinemasında erotizmin en zarif ve ironik kullanımıdır. Butterfly (Vanessa Ferlito) Stuntman Mike’a dans ederken bu 50’ler parçası çalar. Müzik “masum”dur ama sahne hiç değildir — Tarantino’nun ironisinin özü budur.
Stuntman Mike’ın Kaçışı
🎵 “The Last Race” — Jack Nitzsche (1964)
Rockabilly ile korku filmi arasında duran bu enstrümantal parça, Mike’ın ölümcül arabasının marşı gibidir. Tarantino bu müziği 60’lar televizyon dizilerinden çıkarıp modern bir kabusa dönüştürür.
İkinci Yarım – Kadınlar Geri Dönüyor
🎵 “Chick Habit” — April March (1995)
İntikam bölümü burada başlar. Yeni kadın karakterler sahneye çıkar, ve artık müziğin ritmi değişir. April March’ın Fransızca sözlerle söylediği “Chick Habit”, bir yandan 60’ların pop havasını taşırken, diğer yandan Stuntman Mike’ın sonunu müjdeler.
Araba Kovalamacası
🎵 “Staggolee” — Pacific Gas & Electric (1970)
🎵 “Laisse Tomber Les Filles” — April March
Bu bölüm Tarantino’nun saf adrenalin sinemasıdır.
Kovalamaca sahneleri boyunca çalan parçalar, motor sesleriyle yarışır.
Bir noktadan sonra hangisinin daha güçlü olduğunu anlamazsın — müzik mi araba mı?
Final
🎵 “Chick Habit (Reprise)” — April March
Kadınlar Stuntman Mike’ı alt eder.
Kamera yavaşça döner, müzik çalar, tempo düşer.
Film biterken “hangisi daha ölümcül — müzik mi kadınlar mı?” sorusu havada kalır.
Soundtrack Albümü
Derleyen: Quentin Tarantino
Albümdeki parçalar:
-
“The Last Race” – Jack Nitzsche
-
“Baby, It’s You” – Smith
-
“Paranoia Prima” – Ennio Morricone
-
“Planning & Scheming” – Dialogue
-
“Jeepster” – T. Rex
-
“Staggolee” – Pacific Gas & Electric
-
“The Love You Save (May Be Your Own)” – Joe Tex
-
“Good Love, Bad Love” – Eddie Floyd
-
“Down in Mexico” – The Coasters
-
“Hold Tight” – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
-
“Sally and Jack” – Pino Donaggio (from Blow Out)
-
“It’s So Easy” – Willy DeVille
-
“Whatever-However” – Dialogue
-
“Riot in Thunder Alley” – Eddie Beram
-
“Chick Habit” – April March
Bu albüm, Tarantino’nun en “analog” soundtrack çalışmasıdır: eski plaklardan dijital remaster’lara kadar, sesin pürüzü bile nostaljidir.
Neden Önemli?
Death Proof, Tarantino’nun müzikle karakter psikolojisini yönettiği en iyi örneklerden biridir. Stuntman Mike’ın sahnelerinde rock çalar — sert, hızlı, yıpratıcı. Kadınların sahnelerinde soul ve pop devralır — özgüvenli, keyifli, kararlı. Bu film, “kadın intikamı” temasını müzik üzerinden yeniden tanımlar. Tarantino’nun mesajı nettir:
“Erkekler direksiyonda olabilir ama müzik hep kadınların elinde.”
📌 Apartman No:26 Notu
Bu yazı Quentin Tarantino Film Müzikleri Vol. 10 olarak serinin “adrenalin” bölümü. Artık müzik sadece anlatının değil, direnişin de sesi. Sırada yeni bir tarih sayfası açılıyor:
🔥 Inglourious Basterds (2009) — Tarantino’nun tarih yeniden yazdığı, müziği propaganda silahı gibi kullandığı film.
