Berlin’deki Nome Galerisi’nin duvarları arasında, yakın tarihin çalkantılı sesleri yankılanır: Hırvatça ve Sırpça konuşmalar, silah sesleri ve aralarına karışan Missy Elliott’ın 2001 yılına ait hit şarkısı “Get Ur Freak On”. Bu çarpıcı ses manzarası, aktivist ve sanatçı Igor Grubić’in “East Side Story” (2006-08) adlı iki kanallı video enstalasyonuna aittir. Eser, adıyla Leonard Bernstein’ın ünlü “Batı Yakası Hikayesi”ne gönderme yaparken, içeriğiyle Belgrad ve Zagreb’de yaşanan şiddet olaylarını belgeler.
Grubić, bu iki olayı belgesel bir üslupla yan yana getirerek şiddeti doğrudan analiz etmeyi veya tartışmayı seçmez. Sanatçının amacı daha derindir: Protesto ve yeniden yapılanma eylemleri aracılığıyla kolektif bir iyileşme sürecini teşvik etmek. Zagreb’de yaşayan sanatçının pratiği, 1990’ların eski Yugoslavya coğrafyasındaki sancılı geçiş dönemine, savaşların ve toplumsal dönüşümün bıraktığı derin izlere odaklanır.
Bu yaklaşım, sanatçının kariyerinin tamamına yayılan bir tutarlılık gösterir. “Black Peristyle” (1998) ve “366 Kurtuluş Ritüelleri” gibi kamusal alanda gerçekleştirdiği erken dönem işleri, onun sanatı bir müdahale aracı olarak gördüğünün kanıtıdır. Grubić için kamusal alandaki sanat, bir gösteriden ziyade toplumsal bir teşvik ve titizlik gerektiren bir sorumluluktur. Eserleri, direniş eylemlerini işaret ederken veya hafızalardan sessizce silinmiş olanları anımsatırken; keder, umut, güç ve dönüşüm potansiyeli gibi evrensel temaları işler. Sanatçının temel hedefi, kamusal alanı geri kazanmak, diyalog ortamını kışkırtmak ve izleyiciyi sosyal, siyasi veya ekolojik meseleler üzerine düşünmeye davet etmektir.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak