Elgiz Müzesi, koleksiyonundan derlediği yeni seçkisiyle izleyiciyi bir kez daha sanatın algısal sınırlarında dolaştırıyor.“Serap Mevsimi”, adını aldığı kavram gibi: gözün gördüğüyle zihnin inandığı arasında salınan bir sergi. Bir Yanılsama Olarak Gerçeklik Sergi, çağdaş sanatın farklı dönemlerinden isimleri aynı çatı altında buluştururken, tek bir temada birleşiyor: “görmenin güvenilmezliği”. Alex Prager’ın sinematografik kadrajları, modern yalnızlığın donuk güzelliğini

Ruzy Gallery, ressamlık, heykel ve duvar halısı gibi farklı disiplinleri buluşturan “Formative” adlı grup sergisine ev sahipliği yapıyor. Thom Oosterhof küratörlüğünde hazırlanan sergi, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın şu cümlesinden ilhamla yola çıkıyor:“İnsanlar bile bazen farkında olmadıkları şeylerin yansıması olabilir.” Bu ifade, serginin temel sorusunu da belirliyor: Bir sanat eseri sadece sanatçının elinden mi doğar, yoksa süreç

stanbul’un çağdaş sanat sahnesinde uzun zamandır beklenen bir buluşma gerçekleşiyor. Fahrettin Örenli, on yıl aradan sonra şehre dönüyor ve İstanbul’daki en kapsamlı kişisel sergisi “Eğilmiş Terkedilmiş Şehir” ile ARK Kültür’de sanatseverlerle buluşuyor. 20 Eylül’deki açılış, yalnızca Örenli’nin üretimlerinin İstanbul’a dönüşünü değil, aynı zamanda ARK Kültür’ün üç katı ve bahçesine yayılan yaşayan bir sanat ortamının başlangıcını

offgrid art project, 2025 sonbahar sezonunu doğanın elementlerinden ilham alan iki sanatçının ortak sergisiyle açıyor: Şebnem Kurtul ve Tuba Üstel. Küratör Nilgün Kıvırcık iş birliğiyle hazırlanan bu sergi, malzeme, form ve renk arasındaki diyaloğu merkezine alarak cam ve seramiği şiirsel bir karşılaşma alanında buluşturuyor. Kurtul’un işleri, suyun aşındırdığı taşlardan doğan camı gökkuşağının renkleriyle bir araya

Uluslararası çağdaş fotoğraf ve görsel sanatlar festivali 212 Photography Istanbul, bu yıl da 30’un üzerinde mekâna yayılan dinamik programıyla izleyicilerini şehir boyunca çok katmanlı bir yolculuğa çıkarıyor. 2025 edisyonu, sadece fotoğrafı değil; video, enstalasyon, yeni medya ve performans gibi disiplinleri de içeren geniş bir görsel hikâye evreni kuruyor. Bu yılın paralel sergileri, İstanbul’un bağımsız sanat

Öktem Aykut, Selim Birsel’in üçüncü kişisel sergisi Official Balance’ı 15 Eylül – 25 Ekim 2025 tarihleri arasında ağırlıyor. Sanatçının politik, kamusal ve kişisel alanlar arasındaki gerilimi odağına alan bu sergi, hem tarihsel hem duygusal katmanlarıyla Birsel’in pratiğinde yeni bir eşik sunuyor. Serginin başlığında yer alan “official balance” (resmî denge) ifadesi, Birsel’in yaklaşımında ironik bir karşıtlığı

İsveçli sanatçı Åsa Jungnelius, Türkiye’deki ilk kişisel sergisiyle Pera Müzesi’nde izleyiciyle buluşuyor.“Toprak, Ateş, Su ve Havayla Yazılmış Bir Dize”, insan ile madde arasındaki kadim ilişkiyi cam, taş ve elementler üzerinden yeniden düşünmeye çağırıyor. Küratörlüğünü Elif Kamışlı’nın üstlendiği sergi, sessiz bir doğa tiyatrosu gibi kurulmuş: camın kırılganlığı ile mermerin direnci arasında nefes alan bir peyzaj.Jungnelius’un cam

Surp Yerrortutyun Ermeni Katolik Kilisesi, Beyoğlu🗓️ 15 Kasım 2025 tarihine kadar devam edecek Ece Ayhan’ın 1970 tarihli şiiri, bu kez tuvalin yüzeyinde yankılanıyor. Erdoğan Zümrütoğlu’nun Meçhul Öğrenci Anıtı için Modüller sergisi, hem bir saygı duruşu hem de bir yüzleşme. Sanatçının 2018–2023 yılları arasında ürettiği tuval işleri ve heykeller, Ece Ayhan’ın “Meçhul Öğrenci Anıtı” şiirine görsel

Zilberman Gallery, Slovak sanatçı Lucia Tallová’nın İstanbul’daki ilk kişisel sergisi “Unstable Monuments” (Kırılgan Anıtlar) ile sezona derin bir bellek ve malzeme araştırmasıyla giriyor. Sanatçının resim, kolaj, fotoğraf ve yerleştirme çalışmalarını bir araya getiren sergi, nesnelerin, yüzeylerin ve imgelerin zamansal döngüsü üzerine düşünsel bir yolculuk sunuyor. Tallová, pratiğinde belleği yalnızca hatırlanan bir olgu değil, nesnelerin üzerinde

Loft Art, 11 bağımsız sanatçının bir araya geldiği “Olmayan Yer” sergisine ev sahipliği yapıyor. Sergi, varlık ve yokluk arasındaki sınırda şekillenen bir düşünsel alan kuruyor; mekânın yalnızca fiziksel değil, duygusal ve zihinsel bir deneyim olduğunu hatırlatıyor. Her sanatçı, kendi “olmayan yer”ini farklı bir dilde tanımlıyor — kimi kaybolan şehirlerin izini sürüyor, kimi belleğin boşluklarında dolaşıyor,

Bu sergi, görünmeyenin, saklının ve içe dönük olanın yeniden açılma ritüeli olarak tanımlanıyor. “Secret Garden”, üç sanatçının —Esteban Fuentes de María, Camille Bruat ve Francesco Poiana’nın— aynı alanda, birbirine değmeden ama aynı kökten beslenerek var olduğu bir ekosistem kuruyor. Bu bahçenin kapısı aralık; içeri girmek cesaret ister, fakat bir kez girildiğinde zaman duygusunu tamamen yitirmek