Apple TV+’ın Foundation uyarlaması en başından beri Isaac Asimov’un romanlarına bağlı kalırken aynı zamanda kendi evrenini de kurmaktan çekinmedi. Cleon klonlarıyla başlayan bu yaratıcı özgürlük, 3. sezonda da en dramatik noktasına ulaştı. “The Paths That Choose Us” bölümü, dizinin şimdiye kadarki en büyük sürprizini saklıyor: Magnifico’nun aslında Mule tarafından çoktan ele geçirilmiş olması.
Tómas Lemarquis’in canlandırdığı Magnifico, bir süredir “kötünün yancısı” olmaktan kurtulup kurtulamayacağıyla seyirciyi meşgul ediyordu. Jester kimliğinin ardında travmalar, kırılganlıklar vardı. Ancak Gaal Dornick’in (Lou Llobell) zihnine dokunmasıyla gerçek ortaya çıkıyor: Magnifico, baştan beri Mule’un mentalik gücünün esiri. Bir karakterin kurtuluş ihtimalini izlerken aslında onun çoktan kaybolmuş olduğunu görmek, dizinin en trajik anı oluyor.
Asimov’un The Mule öyküsünde bu noktada işler bambaşkadır. Orijinal metinde jester ile Mule aynı kişidir: Magnifico aslında kılık değiştirmiş Mule’dur ve tüm manipülasyonları bu maske altında yürütür. Bayta’nın gerçeği fark etmesiyle, İkinci Vakıf’ın kaderi başka bir yola sapar. Dizinin bu yolu seçememesi anlaşılır; canlı aksiyon uyarlamasında seyirciyi dokuz bölüm boyunca aynı oyuncunun iki farklı yüzüne inandırmak kolay olmayacaktı. Yine de yazarlar akıllı bir manevrayla, Magnifico’yu ayrı bir karakter yapıp aynı duygusal kırılmayı yakalamayı başarıyor.
Sonuç daha da acı verici: Bu kez Mule’un kötülüğü maskelenmiş değil, doğrudan zihnini esir aldığı bir karakter aracılığıyla vücut buluyor. İzleyici, Magnifico’nun gözlerinde masumiyet ile kuklaya dönüşmüşlük arasındaki çatışmayı görebiliyor. Gaal her ne kadar onun yanına nöbetçi gibi dikilse de, Mule’un zihinsel kıskacının bir “saatli bomba” gibi patlaması an meselesi.
Üstelik Mule’un galaksiye açtığı yara büyüyor. New Terminus’ta çeyrek milyon insanın ölümü, güvenin çöktüğü topluluklar, Hari Seldon’un (Jared Harris) hesaplarının paramparça olması… Her şey çöküşe sürüklenirken, dizinin final bölümü öncesi sahne neredeyse umutsuz bir tabloya dönüşüyor.
Uyarlamanın güzelliği de burada: Asimov’un metnindeki aynı şoku bire bir kopyalayamasa da, başka bir yorumla aynı duygusal ağırlığı yakalayabiliyor. Seyirci bu kez “Mule’un aslında Magnifico olduğu”na değil, “Magnifico’nun asla kurtulamayacağı”na tanıklık ediyor.
Apartman No:26 Notu
Kimi zaman uyarlamalar birebir sadakatle değil, aynı acıyı farklı yollarla hissettirmekle başarılı olur. Foundation’ın üçüncü sezonu da tam olarak bunu yapıyor: kaderin ironisini yeniden yazıyor, ama kalbimizi aynı yerden yaralıyor. 12 Eylül’de yayınlanacak olan final bölümünü sabırsızlıkla bekliyoruz.
