Harry Potter hayranları bilir, yakında HBO’dan gelecek o yeni “Harry Potter” TV dizisi hakkında pek çok şüphe var. Ama iyi tarafından bakalım, bu dizi muhtemelen orijinal kitapların asla yetişemediği tüm o yan hikayeleri keşfetmek için bolca zamana sahip olacak! Marauder’ların karmaşık geçmişi mi? Artık bunu anlatmak için zaman var! Ron Weasley’nin sonraki romanlardaki Quidditch zaferleri mi? Ona da sıra gelir!
Ancak J.K. Rowling’in orijinal kitaplarındaki her şey, sürükleyici bir TV içeriği için her zaman uygun değil. Eğer önce “Harry Potter” filmlerini izleyip sonra kitaplara daldıysanız, ana karakterlerin sınavlarına çalışarak ve ev puanları için endişelenerek ne kadar çok sayfa harcadıklarına şaşırabilirsiniz. Kitaplarda çok daha fazla kabalık var: Merkezi üçlü (Harry, Ron ve Hermione Granger, tabii ki) sürekli birbirleriyle tartışıyor, fazla kilolu karakterler anlatı tarafından acımasızca alay ediliyor ve Hogwarts profesörü Severus Snape’in Gryffindor öğrencilerine uyguladığı istismar yeni boyutlara taşınıyor.
HBO, yeni “Harry Potter” dizisini yaparken, kitapların hangi kısımlarını uyarlamaya değer bulacağına ve filmlerin aslında hangi kısımları doğru bir şekilde çıkardığına dair stratejik kararlar vermek zorunda kalacak. Yaratıcı ekibin şüphesiz vermesi gereken en karmaşık karar, kitaplardaki uzun ev cinleri yan hikayesiyle ilgili!
Ev Cinleri Yan Hikayesi Neden Tartışmalıydı (ve Halen Öyle)?
“Harry Potter ve Ateş Kadehi” kitabında, Hermione, Hogwarts’ta her gün servis edilen lezzetli yemeklerin sayısız, karşılıksız ev cini tarafından hazırlandığını keşfedince şoke olur. Hermione’nin öfkesi, efendisi tarafından önemsenmeyip acımasızca kovulduktan ve sokağa atıldıktan sonra karşısına çıkan bir ev cini olan Winky ile olan etkileşimleriyle daha da alevlenir. (Winky, “Harry Potter” filmlerinde yer almaz, ancak buna daha sonra değineceğiz.) Bu durumu, Malfoy’lar tarafından istismar edilen ve Harry’nin “Sırlar Odası”nda ona özgürlük vermesinden sonra özgürlüğüne düşkün olan Dobby hakkındaki bilgisi de besler.
Ancak olayların şaşırtıcı bir dönüşüyle, Hermione’nin ev cinlerini savunması kitaplar tarafından olumlu bir şekilde tasvir edilmez. Endişeleri, etrafındaki karakterler tarafından hemen reddedilir veya alay konusu olur; kötü karakterler değil, Hagrid gibi mantıklı karakterler tarafından, ki onlar da cinlerin köleleştirilmeyi aslında sevdiğini söylerler. Özgür bırakıldıktan sonra aşırı alkolizme yönelen Winky, Hermione’nin cinleri özgürleştirme hareketinin başarılı olması durumunda ne olacağına dair bir örnek olarak sunulur. Bu, Antebellum Güneyi’ndeki köle sahipleri tarafından yapılan gerçek argümanlara oldukça benzer, ancak anlatı tarafından sempatiyle sunulur.
Bu yan hikayenin daha nazik yorumları da kesinlikle var (buna yakında daha fazla değineceğiz), ancak bu olay örgüsünün garip bir şekilde kölelik yanlısı olduğu eleştirisi zamanla daha da popüler hale geldi. Bunun büyük bir kısmı, Rowling’in son dönemdeki trans karşıtı dönüşünün, hayranların daha önce ona vermeye istekli oldukları iyi niyet kredisini yok etmesinden kaynaklanıyor. Ancak başka bir nedeni de, hayranların yaşlanıp romanlara geri döndüklerinde, bu olay örgüsünün ima ettiklerinden rahatsız olmalarıdır. “Sırlar Odası”, ev cinlerinin insan büyücüler tarafından acımasızca köleleştirildiğine dair canlı bir tablo çizerken, neden bu dönüşü yapıp Hermione’yi onları özgürleştirmek istediği için aptalca ve saf biri olarak tasvir edelim ki? Ve neden köleleştirilmiş ev cinleri kavramını tanıtalım da sonraki kitaplarda statükonun asla değişmediğini (hatta sorgulanmadığını) görelim?
Hermione’nin ev cini yanlısı aktivizminin çoğu “Ateş Kadehi”nde gerçekleşse de, ev cini hakları tartışması “Ölüm Yadigarları”na kadar devam ediyor. Grimmauld Meydanı’ndaki ev cini Kreacher ile olan yan olay örgüsü aracılığıyla, kitaplar ev cini sisteminin, efendiler cinlere iyi davrandığı sürece iyi olduğu sonucuna varıyor gibi görünüyor. Bu, Hermione’nin sözde radikal kölelik karşıtlığı ile Büyücü Dünyası’nın “Cinleri kim takar?” genel tutumu arasında bir uzlaşma olarak sunulur. Ancak birçok hayran için, kitapların kölelik gibi bir konuya bu kadar “aydınlanmış-merkezci” bir yaklaşım sergilemesi en iyi ihtimalle tuhaf görünüyor.
Filmler Bu Konuyu Nasıl Ele Aldı? Hiç Ele Almadılar!
İlk bakışta, “Harry Potter” dizisinin vermesi gereken karar kolay gibi görünüyor: Ev cini hikayesini kesmek, değil mi? Ama sorun şu ki, filmler bu yaklaşımı benimsediğinde, sonraki bölümlerde beklenmedik olumsuz dalgalanma etkileri yarattı.
Sonuçta, Hermione’nin “Ateş Kadehi”ndeki S.P.E.W. hikayesi, Dobby’nin yeniden ortaya çıkmasıyla güçlü bir şekilde iç içe. Dobby, “Ateş Kadehi”nde önemli bir rol oynar, “Zümrüdüanka Yoldaşlığı” ve “Melez Prens”te geri döner ve ardından “Ölüm Yadigarları”nda trajik bir şekilde ölür. O kitapta, Dobby’nin ölümü, onu “Sırlar Odası”ndaki rahatsız edici varlığının ötesinde tanıdığımız için etkilidir. Ölümü üzücüydü çünkü onu gerçekten sevmiştik.
Filmlerde, kesilen S.P.E.W. hikayesi aynı zamanda kesilen Dobby hikayesi anlamına da geliyordu. Aslında Dobby, “Ölüm Yadigarları: Bölüm 1″de ölümünden sadece dakikalar önce garip bir şekilde geri dönene kadar filmlerden tamamen kayboldu. Dobby’nin önceki filmlerdeki varlığının olmaması, onun buradaki ani ortaya çıkışını bir deus ex machina gibi hissettirmekle kalmadı, aynı zamanda kitapları bilmeyen izleyiciler için ölümünü de anlamsızlaştırdı. Harry’nin Dobby’nin cesedi üzerinde ağladığını görmek garip, çünkü filmlerdeki Harry onu zar zor tanıyordu.
Dobby’nin ötesinde bile, S.P.E.W.’i filmlerden çıkarmak bir sorundu, çünkü aynı zamanda çok fazla dünya inşasını da ortadan kaldırdı. Ev cinleri aracılığıyla Crouch ailesini ve Hogwarts’ın iç işleyişini öğrendik. Olay örgüsü aynı zamanda okuyucuların Büyücü Dünyası’nın çekirdeğindeki çürümeyi ilk gerçek kez görmelerini sağlayan yerdi; kitaplar, Harry’nin büyücü toplumunun yöneticilerine karşı hayal kırıklığını yavaş yavaş artırarak, “Zümrüdüanka Yoldaşlığı”nda Sihir Bakanlığı’na olan güvenini tamamen kırana kadar katman katman açtı. Filmler ise her şeyi beşinci filme sakladı, bu da Bakanlığın ani otoriter dönüşümünü biraz sarsıcı hissettirdi.
TV Dizisi Ev Cini Hikayesini Nasıl Ele Alacak?
Filmlerin başarısızlıkları S.P.E.W.’i dahil etmek için bir argüman gibi görünse de, “Harry Potter” TV dizisinin de bu konudan uzak durması muhtemel görünüyor. Birçok hayranın hemfikir olduğu en güvenli seçenek, serinin böyle dağınık, rahatsız edici bir olay örgüsünden kaçınmasıdır.
Gerçekten de, şimdiye kadar TV dizisi hakkında öğrendiğimiz her şey, yaratıcılarının işleri güvenli oynamaya çalıştığını gösteriyor. Genel olarak filmlerin estetiğinden sapmadıkları görülüyor, oyuncu seçimleri de kitaplardan çok “Harry Potter” filmlerine sadık kalma arzusuyla motive edilmiş gibi görünüyor (bakınız: Nick Frost’un Hagrid olarak görünmesi). Filmlerin tartışmasız başarılı olması da durumu zorlaştırıyor, bu yüzden dizinin onlardan ne ölçüde sapması gerektiği hiç de net değil.
Uyarlamaların, kaynak materyallerinin daha kaba (ve daha ilginç) kısımlarını yumuşatma genel bir eğilim de var. Örneğin, Netflix’in “The Sandman” uyarlaması, baş karakterinin çizgi romanlardaki gibi sık sık bir pislik olmasına izin vermekten korkmuş gibi görünüyor. Benzer şekilde, FX’in “Shōgun” uyarlaması, baş karakterinin orijinal kitabın başında sahip olduğu çoğu gerici görüşü sulandırmıştır. Genel olarak, modern TV uyarlamaları, bazı izleyicileri tarafından yanlış anlaşılma riskini göze almak istemiyor gibi görünüyor ve bu, yanlış anlaşılmaya müsait bir olay örgüsüdür.
TV Dizisi Olay Örgüsünü Nasıl Ele Almalı?
Bana göre, kitaplardaki ev cini olay örgüsünün sönük kalmasının büyük nedeni, uygun bir çözüme kavuşmadan bir nevi sönüp gitmesidir. “Her şey yolundaydı,” “Ölüm Yadigarları”ndan son cümleyi alıntılamak gerekirse, ancak ev cini durumu iyi bitmez. Serinin en cesur ve incelikli girişi olan “Zümrüdüanka Yoldaşlığı”, Voldemort’un iktidara dönüşünün büyücü toplumundaki daha büyük bir çürümenin semptomu olduğu fikriyle en rahat mücadele eden kitaptır. Ayrıca, sadece Voldemort’un gitmesi gerektiği değil, Bakanlığın da büyük reformlara ihtiyacı olduğu fikrini ortaya koyar.
Ancak “Ölüm Yadigarları” sona erdiğinde, bu fikir büyük ölçüde düşürülmüştür. Voldemort’un yenilmesi mutlu sondur ve Bakanlık’ın daha önce olduğu gibi, yeni bir Karanlık Lord’un bir sonraki nesilde veya benzeri bir zamanda yükselmesini engelleyecek yapısal değişiklikler olmadan çalışmaya geri dönmesine kimse aldırış etmiyor gibi görünür.
Bu, TV dizisi için işleri değiştirme fırsatı gibi görünüyor, tabii hikayenin o kısmına kadar dayanabilirse. Belki de Hermione’nin kitaplardaki gibi ev cinleri lehine bazı laf kalabalıklarına razı olmak yerine, TV dizisindeki Hermione anlamlı bir reform başarabilir. Cin köleliğinin dizinin sonunda tamamen çözülmesi gerekmez, ancak belki de Hermione’nin aktivizmi en azından bir tür düzenlemeye yol açabilir (böylece insan büyücüler artık Malfoy’ların Dobby’ye yaptığı gibi cinlerine kötü davranamayacaklar). Hermione’nin aktivizminin bir şey başarması, sorunu tamamen çözmese bile, çok şey ifade edebilir.
“Harry Potter” TV dizisinin 2027’de HBO ve HBO Max’te prömiyer yapması planlanıyor.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak