Günümüz dünyasında yaşamak, sanki son günden önceki günü yaşamak gibi. Her şeyin bir anda patlayabileceğini biliyorsun, ama yapabileceğin pek bir şey yok. Bu duygu, 2025’in en karanlık filmi olarak anılan “Sirāt” ile sinema perdesine taşınıyor. Fransız asıllı İspanyol yönetmen Óliver Laxe’ın imzasını taşıyan bu film, sadece bir hikaye anlatmıyor, içinde bulunduğumuz anın en saf ve en acı halini yansıtıyor. Cannes Film Festivali’nden Jüri Ödülü ile dönmesi ve İspanya’nın Oscar adayı olması da filmin gücünün bir kanıtı.
Yüzeyde, film Fas çölünde bir rave partisine katılan insanlarla, kayıp kızını/kız kardeşini arayan bir baba ve oğlunun hikayesini anlatıyor. Ancak askeri araçların partiyi basmasıyla, “Sirāt” giderek daha ciddi bir hal alan bir çatışmanın perdesini aralıyor. Film, art arda gelen vurucu sahneleriyle; kayıp aile, müziğin ve insan bağlarının önemi, arka planda kaynayan bir savaş ve dünyanın sonu gibi temaları işliyor.
Laxe, filmin siyasi veya sosyal arka planını tam olarak açıklamıyor. Sadece karakterlerin dinlediği radyo yayınlarından, ulusal sınırlarda toplanan sivillerden ve bir Üçüncü Dünya Savaşı’ndan bahsedildiğini duyuyoruz. Ancak ana karakterler Luis (Sergi López) ve oğlu Esteban (Bruno Núñez Arjona) için bunların hiçbiri, kayıp aile üyelerini bulmaktan daha önemli değil. Onlar, medeniyetin çöküşünü sadece bir arka plan gürültüsü olarak görüyor, ta ki kendilerini bir mayın tarlasının ortasında bulana kadar. İşte o anda, bu çatışmanın bir parçası olduklarını inkar edemiyorlar.
Filmin başındaki metin, başlığın anlamını açıklıyor: Sırat, kıyamet gününde cennete ulaşmak için cehennemin üzerinden geçilmesi gereken efsanevi İslami köprüyü simgeliyor. Filmdeki karakterlerin yolculuğu da en az bu köprü kadar tehlikeli. “Sirāt”tan, kıyamet kopsa da hayatı kucaklaman ve dans etmen gerektiğini anlatan bir film olarak çıkabilirsin, ama Laxe’nin amacı bu değil gibi. Karakterler acılarını unutmaya çalıştıkları anda, her şey daha da kötüye gidiyor. Kaçış yok. Hatta çölün ortasında dans ettikleri sahne bile, halüsinasyonları yansıtan görseller yerine, o korkunç boşlukta yalnız ve çaresiz insanlar olduklarını gösteriyor. Çünkü film, 2025’in dehşetini görmezden gelmeye çalışmanın onlardan kaçmak anlamına gelmediğini anlatıyor.
“Sirāt”, izlediğinde kolayca unutamayacağın, sert ve ürkütücü bir film. Ama aynı zamanda, sanatsal cesareti ve bugünün ruhunu yakalamadaki başarısıyla, 2025’in en unutulmaz sinema deneyimlerinden biri olmaya aday.
