Geçtiğimiz günlerde Zilberman Dialogues’da kapılarını kapatan Memed Erdener’in solo sergisi “You Are Not One Of Us So You Are One Of Us”, bizi hem derin hem de huzursuz edici bir düşünce yolculuğuna çıkardı. Sergi, başlangıç ve son arasındaki sessizliğe, bebekliğin dil öncesi hâli ile tarihin sonunda geleceği söylenen o mutlak sükûnete odaklanıyordu.
Sergi mekânına girdiğimiz andan itibaren, “öteki” kavramının silindiği, dışarının artık olmadığı bir evrene davet edildik. Erdener, Alexandre Kojève’in fikirlerinden ilhamla, farklılıkların ortadan kalktığı bir dünyayı; her şeyin birbirine benzediği, ne bir çatışmanın ne de bir düşüncenin yeşerebildiği bir alanı gözler önüne seriyordu. İnsan, ne dönüşen bir irade ne de dönüşen bir nesne olarak, sadece hayatta kalan bir organizmaya dönüşmüştü. Sanatçı, bu post-tarihsel insanın bir anlam üretmeyi bırakan bir makineye dönüşümünü, yalın ama etkili bir dille anlatıyordu.
Sergideki işler, bu tezin görsel kanıtları gibiydi. Her bir eser, modern insanın kimlik arayışını ve nihayetinde bu arayışın kendisinin de anlamsızlaşmasını fısıldıyordu. “Sen bizden değilsin, o halde bizdensin” başlığı, aidiyetin ve tanınma arzusunun paradoksal doğasına işaret ediyor, bizi içinde bulunduğumuz çağın çelişkileri üzerine düşünmeye davet ediyordu.
Erdener’in sergisi, bizleri sadece izleyici olmaktan çıkarıp, yaşadığımız dönemin sessizliğini ve karmaşasını sorgulamaya yönelten bir deneyimdi. Sözlerin tükendiği, farkın silindiği bu evrende, sanatın hala güçlü bir ses olabileceğini gösteriyordu.
