Newfoundland’ın Fogo Adası’nda geçen Sharon Lockhart’ın yeni filmi Windward (2025), izleyiciyi neredeyse günahsız bir dünya hayaline davet ediyor. Telefon yok, ekran yok, kıyamet yok. Sadece çocuklar, rüzgâr ve deniz.
Bir kız, beyaz bir kovadan martılara balık fırlatıyor. Bir çocuk tahta payandalarla kırmızı bir evin önünden geçiyor. Bir grup genç, okyanusa atlıyor — omuzları günbatımının pembesine boyanmış. Windward, 12 tablo halinde, doğanın içinde çocukların varoluşunu izleyen sessiz bir büyüye sahip. Lockhart üç yaz boyunca Fogo Adası’ndaki küçük toplulukla yaşamış; 2000 kişilik bu izole ada, filmde neredeyse zamanın dışına çıkarılmış bir cennet gibi görünüyor.
Kamera, çocukların oyununu büyütmüyor — sadece izliyor. İzledikçe fark ediyorsunuz: Bu filmin temposu doğanın nefesiyle aynı.
Filmin açılış sahnesi, masmavi bir gökyüzüyle başlıyor. Ardından beyaz kaya, yeşil alan ve dalga sesleri… Bu pastoral sessizlik içinde bir çocuk yürürken, onun cinsiyeti, hatta bireyselliği bile önemini yitiriyor. Lockhart’ın kamerası, insanı manzaranın “ötesine” değil, “içine” yerleştiriyor. Ama film romantik bir nostaljiye sığınmıyor. Çocukların beyazlığı, adanın yerli halkının (Mi’kmaq ve Beothuk topluluklarının) silinmiş tarihine de bir gölge düşürüyor. Lockhart’ın pastoral estetiği, bu silinişin sessiz yankılarını da taşıyor.
Lockhart’ın Windward’da kullandığı aşırı uzun planlar, Romantik dönemin sublime (yüce) kavramını çağrıştırıyor.
Manzara hem büyüleyici hem yatıştırıcı; insan, manzaraya karşı değil, manzaranın bir parçası olarak konumlanıyor. Tıpkı Pine Flat (2005) veya Lunch Break (2008)’te olduğu gibi, Lockhart burada da çocukları birey olarak değil, doğal düzenin unsuru olarak resmediyor. Her bir tablo — bir resim gibi — hem fotoğrafik hem sinematik bir sabırla inşa edilmiş.
🕊️ Bir İzleme Deneyimi, Bir Meditasyon
Lockhart, “Galeride baştan sona bir filmi izleyen pek az insan var,” demişti 2010’daki bir söyleşisinde. Ama Windward, sinema salonunda izlenmeyi talep eden bir film. İzleyiciyi küçültüyor ama aynı anda genişletiyor. Bir an için, dünyanın bütün sesleri sadece dalga ve rüzgârdan ibaretmiş gibi.
📽️ Film Bilgileri
🎬 Yönetmen: Sharon Lockhart
📍 Mekân: Fogo Island, Newfoundland
📅 Prömiyer: 63. New York Film Festivali, 27 Eylül 2025
🤝 Yapım: Fogo Island Arts, Vega Foundation, National Gallery of Canada
💬 Apartman No:26 Notu
“Windward”, çağımızın sessizlik ihtiyacına cevap veren bir film.
Lockhart, çocukları geleceğin sembolü değil, doğanın ritmine karışmış birer unsur olarak resmediyor. Rüzgârın yönü kadar sessiz, denizin dalgası kadar sabırlı bir anlatı bu. Çocukluk, artık kaybettiğimiz bir masumiyet değil — yeniden hatırlamamız gereken bir denge biçimi.
