Karanlığın içinde bir fısıltı vardır: ne tam bir sessizlik, ne de tam bir çığlık. Nicasio Fernandez’in yeni sergisi Light Whispers, işte bu aralıktan sesleniyor.
New York merkezli sanatçının figürleri, loş ışıkta gizlenmiş duygularla çevrili: tereddüt, şüphe, endişe… Film noir’in gölgelerini taşıyan bu sahnelerde, izleyici bir yandan huzursuz oluyor, bir yandan daha da yaklaşmak istiyor. Mekân belli değil, ev içi izleri silik; geriye kalan sadece atmosferin psikolojik ağırlığı.
Dark Corner, 1954 tarihli filme doğrudan gönderme yapan tek tablo. Kahverengi paltosu parıltıyla yırtılan bir figür, gecenin içine doğru eğilmiş adımlıyor. Peşinde midir, kaçışta mıdır, yoksa farkında olmadığı bir bakışın altında mıdır? Fernandez’in gölgelerle kurduğu oyun, izleyiciyi hikâyenin ortasında bırakıyor.
Fernandez’in bilindik parlak renkleri burada kısılmış, fırça darbeleri daha kırılgan, ışık ise Rembrandt’ın portrelerindeki incelikle, Vuillard’ın iç mekânlarının yumuşak parıltısıyla akraba. Bu kez sanatçı yüksek sesle konuşmuyor; aksine, izleyicinin kulağına eğilerek fısıldıyor.
Ve belki de bu yüzden, tablolarına yaklaşmak gerekiyor. Uzaktan bakıldığında karanlık bir sessizlik; yaklaştıkça, alttan yükselen fısıltılar. Bir film karesinden koparılmış gibi görünen bu anlar, aslında hatırlanmış, yeniden kurgulanmış, izleyiciye yeniden armağan edilmiş anılar.
🔗 Apartman No:26 Notu: Fernandez’in “fısıltıları,” sessizliğin aslında ne kadar gürültülü olabileceğini hatırlatıyor. Gölgelerde saklanan duygular, ışığın altında söylenenlerden daha fazla şey anlatıyor.
📍 Light Whispers, Berggruen Gallery, San Francisco
📅 16 Ekim 2025 kadar devam edecek
