Galerie Molitor’un cam cephesine kazınmış binlerce beyaz çizik, birer birer işaretlenmiş ama çoktan anlamını yitirmiş bir sayım gibi görünüyor. Jesse Darling’in The Contractor sergisine adım atmadan önce bile düzen çökmeye, sayıların mantığı bozulmaya başlıyor. Bu eşik, izleyiciyi belirsizlikle karşılıyor: burada işler tuhaflaşacak.
Aşağı kata indiğinizde, Darling’in imzası haline gelmiş yürüteç heykelleri karşılıyor sizi. Collapsed Cane (2022), çelikten yapılmış bir bastonun bükülüp işlevini yitirmiş hali. Üzerinde, içi betonla doldurulmuş klasörlerle dolu bir vitrini taşıyor — bürokrasinin ağırlığı altında çöken bir destek. Yanındaki Crawling Cane, galerinin zemininde takla atarcasına kıvrılıyor; işlevsizleşen ama aynı zamanda özgürleşen bir beden gibi. Darling’in bastonları, ayakta tutmak için değil, “dayanmanın bedeli”ni görünür kılmak için eğiliyor.
Daha yeni işlerse daha keskin. Opa 2 (Presslufthammer Bernhard), bir bastonun ucuna bağlanmış kırıcı uçla karşımıza çıkıyor; bantlarla, beyaz kurdelelerle tutturulmuş, balık oltası teliyle ayakta duran bir protesto nesnesi. Baston artık destek değil, direniş aracı. Burada Jack Halberstam’ın “yararsız yüzme havuzları” tanımı yankılanıyor: işlevinden koparılan nesne, normatif düzene karşı queer bir jest.
Sergideki diğer işler de bu “çöküş” fikrini sürdürüyor. Der Ordoliberalismus (School), küçük bir model binayı sonsuz döngüde işleyen bir mekanizmaya bağlıyor ama bir vida yamuk; hareket sekteye uğruyor, yapının düzeni bozuluyor. Darling’in yeni resimlerinde de bu kırılganlık var. Auf die Zukunft! III’te, yetişkin figürler umutla bayrak kaldırıyor gibi görünse de yüzlerindeki boşluk, maskeler ve şişmiş göbek aksesuarı, ailenin kırılganlığını ve geleceğin muğlaklığını açığa çıkarıyor.
Mezzanine’de gizlenen Ich stehe im Wald, bu kırılganlıktan bir kaçış gibi. Orman içindeki bir faun ile insan-ağaç figürü, folklorik ama mekanik uzuvlarla birbirine uzanıyor. Burada evlerin sıralı düzeni yerine ağaç sembolleri var; kontrolün yerini, doğanın tuhaflığı ve yasak özlemleri alıyor.
The Contractor boyunca, Darling’in işleri normların kırıldığı noktaları işaret ediyor. Bastonlar eğiliyor ama yıkılmıyor; aile çözülsün diye değil, kırılganlığını göstermek için resmediliyor; sayılar artıyor ama anlamları bulanıklaşıyor. Tuhaf olan bir yıkım değil, hayatta kalma biçimi olarak sergileniyor. Düzen çöktüğünde başka bir şey doğuyor: garip, istikrarsız ama canlı bir varoluş.
📍 Sergi bilgisi: Jesse Darling: The Contractor, Galerie Molitor, Paris. 3 Ekim – 30 Kasım 2025.
