Roma’daki T293 galerisi, 17 Temmuz 2025’te açılan solo sergisiyle İspanyol sanatçı Nieves González‘e ev sahipliği yapıyor. González, resimsel belleğin mirasının çağdaş aciliyetle kesiştiği görsel bir alan inşa ediyor. Bu sergi, küratör Victoria Rivers’ın belirttiği gibi, “geçmişi şiirsel bir diseksiyona tabi tutarken”, “şimdinin yeni anatomilerini” ortaya koyan, sanatçının özgün pratiğini örnekleyen üç tabloyu sunan daha büyük bir serginin bir ön izlemesi niteliğinde.
Sanat tarihi kanonuna derinden kök salmış olan González’in kompozisyonları, bu mirasla eleştirel bir şekilde etkileşime giriyor ve miras alınan ile potansiyel arasında verimli bir gerilim yaratıyor. Eserlerinde “klasik kanonlar kasıtlı bir metamorfoza uğrayarak, tanıdık olanı hem rahatsız edici hem de kışkırtıcı bir şeye dönüştürüyor.” Rivers, sanatçının tarihsel anlatılar ile yenilikçi estetik arasındaki etkileşimi ustaca yönlendirmesiyle, “bu ikiliğin eserlerinin aynı anda hem tanınabilir hem de meydan okuyucu olmasını sağladığını” belirtiyor.
Her bir tablo, daha geniş bir kavramsal çerçeve içinde önemli bir düğüm görevi görüyor ve Batı resimsel mirasını statik bir müze eseri olarak değil, “dönüşüme açık canlı bir madde” olarak konumlandırıyor. González’in sanatı, geleneğe ilişkin nesiller arası bir diyalog geliştirerek, algısal kodlarını drastik bir şekilde yeniden yapılandırmış bir dünyada görsel bir dilin miras alınmasının sonuçlarını sorguluyor. Eserleri, kutsal ve dünyevi olanın birleştiği bir zemin görevi görerek, insan deneyiminin bütününde içkin olan belirsizliği ortaya çıkarıyor.
İspanyol Barok’unun dramatik potansiyeliyle etkileşimi aracılığıyla González, pasif saygıya direnerek, gerilim alanları olarak işlev gören kompozisyonlar yaratıyor. Her tablo, yeni gerçeklik anlayışları oluşturmak için yeniden yazma katmanlarının üst üste bindiği bir anımsatıcı egzersiz olarak işliyor. Her yüzeyin altında, “her katmanın sadece bir öncekiyle diyalog kurmakla kalmayıp, aynı zamanda onu sorguladığı, yeniden yorumladığı ve dönüştürdüğü” bir görüntü ağı yatıyor ve çağdaş yaşamın akımlarından belirgin bir şekilde ortaya çıkan anlamlara yol açıyor.
Görsel imgelerle olan ilişkimizi yeniden gözden geçirmemizi teşvik ederek, González, klasik ve modernin kesişen alanlarında dokuduğu süregelen anlatının daha derinlemesine anlaşılmasını kolaylaştırıyor.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak