Sanatçı, Oyuncaklar ve Stüdyonun Sırları: Paula Rego’dan En Kişisel Sergisi

Kasım 28, 20253 dk okuma süresi

Portekizli usta sanatçı Paula Rego’nun (1935–2022) sanatı, daima masumiyetin ardındaki karanlığı ve kadın deneyiminin katı gerçeklerini cesurca işlemiştir. Cristea Roberts Gallery’de açılan bu büyük sergi, sanatçının 2005’ten 2007’ye kadar stüdyosunda geçirdiği, kariyerinin en yoğun ve kişisel üç yıllık dönemine odaklanıyor. Bu, sanatçının çizim pratiği üzerine yoğunlaştığı ve her zamankinden daha karmaşık temaları keşfettiği bir dönemdi.

Kâbuslar ve Oyuncaklar: McDonagh Etkisi

Bu dönemin en büyük katalizörlerinden biri, yazar ve yönetmen Martin McDonagh’ın (In Bruges, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri gibi yapımların yaratıcısı) kısa hikayelerinden edindiği ilhamdı. Rego, McDonagh’ın karanlık, grotesk, şiddet dolu ve aynı zamanda şefkatli hikayelerini kendi kişisel geçmişini yansıtmak için bir kanal olarak kullandı. Tıpkı daha önceki çalışmalarında Peter Pan ve Jack and Jill gibi klasik masalları çarpıtıp güncellediği gibi, McDonagh’ın hikayeleri de, Portekiz’deki çocukluğuna ve yetişkinlik hayatına dair anılarla katmanlandı.

Bu dönemin en önemli yeniliği, Rego’nun çizim yapmak için kullandığı “bonecas” (Portekizce’de oyuncak bebekler) adını verdiği kuklaları ve yaratıkları elle yapmaya başlamasıydı. Sergide, sanatçının stüdyosunun bir kısmı, bu kuklalar ve yaratıklarla birlikte yeniden canlandırılıyor; bu, Rego’nun stüdyosunun taşındığı ve sergilendiği son sefer olma özelliğini taşıyor.

Sanatçının oğlu Nick Willing’in de belirttiği gibi: “Bu üç yıllık dönemde yaptığı litograflar, önceki çalışmalarından çok daha fazlasını Paula’nın hayatından çizdi. Paula genellikle harici bir etkiyle başlar, ancak çizerken ‘asla böyle olduğunu hayal etmediği şeyleri keşfederdi’.”

Gizli Hazine ve Direnişin Çizgileri

Sergide, 2005’ten 2007’ye kadar yapılan kırktan fazla eser, ilk kez sergilenecek olanlar da dahil olmak üzere, izleyiciyle buluşuyor. Bu eserler, Paula’nın en güçlü ancak en az bilinen baskılarıdır: keşfedilmeyi bekleyen gizli bir hazine.

Bu sergi, istismar, kürtaj, alkolizm ve şiddet gibi ağır temaları ele alıyor. Ancak bu, acının bir gösterisi değil; aksine, Paula Rego’nun kişisel deneyimlerinin sanatsal dürüstlükle nasıl bir direniş ve dönüştürücü güce sahip olduğunu gösteren bir ifadedir.