Pierre Monnard’ın yönettiği Bisons, İsviçre sinemasından çıkan en sert ve duygusal filmlerden biri olarak öne çıkıyor. Film, genç güreş şampiyonu Steve Chappuis’in hikayesini anlatıyor. Steve’in sakin, düzenli hayatı, uzun süredir uzak kaldığı ağabeyi Joël’in ortaya çıkışıyla sarsılır. Joël, ailesinin borç batağındaki çiftliğini kurtarmak için onu İsviçre sınırlarının ötesinde düzenlenen yasadışı dövüşlere sürükler. Ringde başlayan mücadele kısa sürede hayatta kalma savaşına dönüşür — hem ekonomik hem ahlaki anlamda.
Monnard, kırsal İsviçre’nin görsel büyüsünü bir masal gibi değil, bir sıkışmışlık hissi olarak kullanıyor. Jura dağlarının soğuk, puslu atmosferi karakterlerin içsel çatışmalarını yankılıyor; doğa burada bir fon değil, aktif bir tehdit. Kameranın izlediği bu kasvetli coğrafya, film boyunca kardeşlerin fiziksel dayanıklılığını da, duygusal bağlarını da sınayan bir arena hâline geliyor.
Steve ve Joël’in ilişkisi filmin kalbini oluşturuyor. Aralarındaki bağ hem koruyucu hem yıkıcı; birbirlerini ayakta tutarken aynı zamanda aşağı çekiyorlar. Bu çatışmanın ortasında film, erkeklik, dayanıklılık ve aile sadakati üzerine sert ama insancıl bir portre çiziyor. Maxime Valvini, dövüş sahnelerinde sergilediği fiziksel yoğunluğun ötesinde, karakterinin sessiz kırılganlığını da ustalıkla taşıyor. India Hair ve Adel Bencherif gibi oyuncuların desteklediği kadro ise hikâyeye derinlik katıyor, aile yapısının kırılganlığını farklı açılardan yansıtıyor.
Bisons, klasik anlamda bir spor filmi değil; ringdeki mücadele, toplumun kıyısında sıkışmış insanların hayatta kalma çabalarının simgesine dönüşüyor. Filmdeki her darbe, sadece kas gücüyle değil, ekonomik çaresizlik ve duygusal baskıyla da ilgilidir. Dövüş sahneleri vahşi bir gerçeklikle çekilmiş, adeta karakterlerin ruhundaki çürümeyi bedenleri üzerinden gösteriyor. Bu fiziksel şiddet, seyirciyi rahatsız etmek için değil, bir tür gerçeği hissettirmek için var.
Monnard, hikâyeyi duygusal bir dürüstlükle ele alıyor. Yerel lehçeler, doğal ışık ve amatör oyunculuklarla kurulan atmosfer, İsviçre kırsalının yaldızsız bir resmini sunuyor. Film, “Bisons” adını taşısa da, hayvan gücünü değil, insan kırılganlığını anlatıyor.
Eleştirmenler filmi “sert ama empatik”, “kasvetli ama sıcak” olarak tanımlıyor. Festivallerde aldığı üç ödül ve üç adaylık, bu çelişkili gücün bir kanıtı. “Bisons”, kardeşlik ve fedakârlık temalarını doğanın acımasız fonunda anlatırken, Avrupa sinemasında son yıllarda yükselen sosyal gerçekçilik akımının etkileyici bir örneği olarak öne çıkıyor.
Sonuçta Bisons, insanın sınırlarını test eden bir film: dayanıklılığın, aile sadakatinin ve onurun bedelini hatırlatıyor. Sert dövüşlerin, sessiz manzaraların ve kırılgan duyguların buluştuğu bu hikâye, hem fiziksel hem duygusal olarak izleyicide derin bir iz bırakıyor.
