Marianna Brennand, belgesel kökenli bakışını ilk kurmaca filminde keskin bir bıçak gibi kullanıyor. Manas, Amazon yağmur ormanlarının derinliklerinde, görünmez kalmış bir gerçeği — kuşaktan kuşağa aktarılan kadınlara yönelik sömürü ve şiddeti — sessizce ama sarsıcı bir dille görünür kılıyor.
13 yaşındaki Tielle’in hikâyesi, masum bir çocukluk hayali olan “kaçış”tan, küçük kız kardeşini korumak için başlattığı direnç ve mücadeleye dönüşüyor. Bu, yalnızca bir karakterin büyüme hikâyesi değil; aynı zamanda kuşaklar boyu süren bir sessizlik kültürüne karşı açılmış bir dava.
Brennand’ın Şiirsel ve Acımasız Bakışı
On yıllık araştırmanın ürünü olan film, Marajó Adası’ndaki kadınların yaşadığı travmayı sansasyonel göstermeden, sözcüklerden çok sessizliklerle anlatıyor. Oyuncu kadrosunda çoğunlukla amatör isimler var; Jamilli Correa’nın Tielle performansı ise festival jürilerinin dikkatini çekmiş durumda.
Festival Başarıları
-
2024 Venedik Film Festivali – GdA Director’s Award
-
Movies That Matter Festivali – En İyi Kurmaca Büyük Jüri Ödülü
-
Palm Springs Uluslararası Film Festivali – İbero-Amerikan Özel Mansiyonu
-
Resmi seçkiler: São Paulo, San Francisco, İstanbul Film Festivali ve daha birçok uluslararası etkinlik.
Eleştirmenlerin Ortak Sözü
-
Cineuropa: “Samimi, yürekten ve gerçekten etkileyici.”
-
SFFILM: “On yıllık araştırmanın ağırlığını taşıyan sarsıcı bir ilk film.”
-
Eternality Tan: “Sessizlikleri, kadın karakterlerin yaşadığı boşluğu büyütmek için kullanıyor.”
Manas, yalnızca bir film değil, bir direniş manifestosu. Brennand’ın kamerası, hem görünmeyeni görünür kılıyor hem de sessizliğin içinde yankılanan bir çığlığı seyirciye ulaştırıyor. İzleyeni rahatsız eden bu huzursuzluk, filmin asıl amacı.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak