Alternatif bir yaşamı seçmiş bir ailenin, istemeden de olsa “normal” hayatla yüzleşmek zorunda kaldığı bir yaz. Baya Kasmi’nin yönetmenliğinde izlediğimiz “Mikado”, izleyicisini çarpıcı ama yalın bir soruyla baş başa bırakıyor: Özgürlük gerçekten hareket halinde olmak mı, yoksa bir yere ait hissetmek mi?
Fransız yapımı bu dokunaklı dram, bir karavanda yaşayan Mikado ve Laetitia çiftinin hikâyesini anlatıyor. Çocuklarını evde değil, yolda eğiten bu çiftin özgürlük tanımı, karavanlarının bozulmasıyla sarsılır. Geçici olarak bir köy evine yerleşmek zorunda kalmalarıyla, hem ebeveynlerin hem de çocukların değerleri sınanır. Özellikle ergenlik çağındaki Nuage, yerleşik hayatın sunduğu arkadaşlık, aidiyet ve istikrarla tanıştığında içsel bir çatışma yaşamaya başlar.
Kasmi’nin insanı merkeze alan yönetimi, filmde hem mizah hem de hüznü ustalıkla dengelerken; özgürlük, aidiyet, ebeveynlik ve toplum dışında yaşamanın gerçek bedelleri gibi temaları işler. Yönetmen, klasik aile yapısına ait olmayan bu birlikteliği yargılamadan anlatmayı seçiyor; izleyiciyi karakterlerle aynı yolculuğa çıkarıyor.
Festival Yolculuğu ve Ödüller
“Mikado”, 2024 yılı boyunca birçok prestijli festivalde gösterildi:
-
Les Arcs Film Festivali
-
Angoulême Frankofon Film Festivali
-
Marrakech Uluslararası Film Festivali
-
Hong Kong Fransız Film Festivali
-
Florence’teki France Odeon Film Festivali’nde “Gençlerin Altın Yaprağı” ödülüne layık görüldü.
Özellikle genç oyuncu Patience Munchenbach’ın canlandırdığı Nuage karakteri, eleştirmenlerce “karizmatik ve sahici” olarak övüldü. Kasmi’nin önceki işlerindeki mizahi tonu bu kez daha yumuşak, duygusal bir derinlikle harmanlanıyor.
Mikado, yalnızca bir ailenin değil, herkesin kendi hayatına dönüp “Ben gerçekten nerede yaşamak istiyorum?” diye sormasına neden oluyor. Cevap ise sabit değil — tıpkı bu filmdeki gibi, bir yolculukta gizli olabilir.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak