Swivel Gallery’de 5 Temmuz’da sona eren Joseph Cochran II’nin “Public Work” sergisi, sadece bir fotoğraf sergisi değil; toplumsal belleği tetikleyen, kamusal yaşamın kodlarını sorgulayan katmanlı bir anlatı olarak izleyiciyle buluştu. Sergiyi ziyaret ettiğimizde, fotoğrafın belgeleyici işlevinin çok ötesine geçen bir yapıyla karşılaştık. Cochran’ın kadrajında, her kare bir protesto, bir sessizlik, bir yankı gibi duruyordu.
Sanatçının galeriyle gerçekleştirdiği ikinci kişisel sergi olan Public Work, kent yaşamının dokusuna sinmiş, kimi zaman göz ardı edilen mikro anların izini sürüyor. Bunu yaparken klasik fotoğraf estetiğini terk etmiyor; aksine, onu bir sosyal pratik olarak yeniden tanımlıyor. Görüntünün sadece “görülen” değil, aynı zamanda “karşılık verilen” bir şey olduğunu hatırlatıyor.
Cochran, neredeyse on yıldır kamusal alanın dinamiklerini inceleyen bir üretim pratiği sürdürüyor. Bu sergide de kent yaşamının nasıl yapılandığını, kimler tarafından temsil edildiğini ve bu yapının nasıl sorgulanabileceğini görünür kılıyor. Fotoğraf burada yalnızca bir araç değil; sosyal dokunun içine sızan, onunla temas eden bir müdahale biçimi olarak sunuluyor.
Bazı çalışmalarda siyah-beyaz bir netlik hâkimken, bazılarında renkli ve bulanık geçişler, belleğin kendisi gibi belirsiz ve geçici hissettiriyor. Her bir görüntü, izleyiciye kamusal yaşamın neye benzediğini değil, onun nasıl hissedildiğini düşündürüyor.
Swivel Gallery’deki bu gösterim, izleyiciyi pasif bir konumdan çıkararak, tanık olduğu görsel hafızayla bir tür etik bağ kurmaya çağırıyor. Kamusal yaşamın izlerini, kentteki görünmez emeği ve ortak hafızayı Cochran’ın bakışından izlemek, şehrin gölgede kalmış öykülerine kulak vermek gibiydi.
Apartman No:26 Notu
Public Work, fotoğrafın çağdaş sanat içindeki konumunu yeniden düşünmeye davet eden güçlü bir örnekti. Joseph Cochran II’nin üretimi, görsel belgelemenin ötesine geçerek, izleyiciyle toplumsal bir yüzleşme alanı kuruyor.
Fotoğraflar: Cary Whittier
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak