Sanat dünyasında yirmi yıllık bir yolculuğun ardından, Granada doğumlu sanatçı Paco Pomet (1970), Madrid’deki ilk sergisinin (2006) başlığını taşıyan ironik bir ifadeyle, “Esto es todo amigos” (Hepsi Bu Dostlar) başlıklı kişisel sergisiyle karşımızda. Bu sergi, sadece sanatçının kariyerindeki bir dönüm noktasını değil, aynı zamanda galeri ile olan derin bağını ve sanatının olgunlaşma sürecini de kutluyor.
Ramón García Alcaraz’ın sözleriyle, Pomet’in eserleriyle ilk kez Cádiz’deki efsanevi Sala Rivadavia’da tanışmasının üzerinden yirmi yıl geçti. Bu yirmi yıl, hem duygularla dolu hem de inişli çıkışlı bir ekip çalışmasının ürünü. Pomet’in 2006’daki “Un nuevo desorden” (Yeni Bir Düzensizlik) sergisiyle galerinin geleceğini bir nevi öngördüğü, ardından bir yıl sonra Valencia’daki ikinci kişisel sergisi “Huracanes de plástico” (Plastik Kasırgalar) ile kehanet vari bir başka başlık kullandığı belirtiliyor.
Pomet’in uluslararası alanda tanınması, 2007’de ARCO fuarından galerinin haksız yere çıkarılmasıyla yaşanan “yeni düzensizlik” sayesinde oldu. Bu durum, sanatçının İspanyol fuarına yalnızca iki kez katılabilmesine neden olsa da, bu durum onun sınır ötesine odaklanan bir tanıtım kazanmasını sağladı. Diğer sanatçılar fırtınanın ortasında gemiyi terk ederken, Paco Pomet sarsılmaz bir şekilde galerinin direğini tuttu ve fırtınanın atlatılmasına yardımcı oldu.
Yıllar geçtikçe, Paco Pomet’in resimsel üretimi zeka, mükemmellik ve dürüstlük açısından olgunlaştı. Başlangıçta eserlerinin bazı beğenilen ressamlarınkine benzediği yönünde eleştiriler alsa da, sanatçı bu görüşleri hiçbir zaman paylaşmadı ve bu durum ona sağlam ve kişisel bir tarz yaratma fikrini pekiştirdi. Kavramsal olarak kapalı temalara sahip sergiler sunmaktan kaçınması da biliniyor; muhtemelen anlatısal bir yıpranmayı önlemek için. Bu nedenle, kişisel sergileri, eski fotoğrafların, manzaraların veya çizgi roman karakterlerinin yıkılmış şehirler veya imkansız göllerle karıştığı, görünürde bağlantısız, ancak oldukça kişisel ve devredilemez yaratıcı bir yapboz içinde izleyiciye çeşitli söylemler sunar.
Cinsiyet meselesi, savaşın felaketleri, çevrecilik veya karmaşık insan ilişkileri neredeyse yirmi yıldır tuallerinde yer alıyor. Sanatçı, bu konuları ideolojik kanıt, basit espri veya katı dogmatizmden kaçınarak temsil ediyor. Pomet’in eserlerinde çağdaş aktivizm, incelikli, dikkatli, komik dokunuşlarla serpiştirilmiş olmasına rağmen her zaman etkileyiciliğini koruyor. Resimleri, rafine nüanslara sahip muhteşem kromatik gamlara sarılmış, mükemmel bir resimsel icrayı damıtıyor.
Bir Bölümün Sonu, Bir Mirasın Kutlanışı
Bu kişisel sergisinin ironik başlığıyla, “Esto es todo amigos”, sanatçı bize yakın zamanda tamamladığı 12 adet tuval üzerine yağlıboya tablosunu sunuyor. Bu eserler, yukarıda analiz edilen her şeyi zarif bir şekilde özetliyor ve uzlaşılmış bir bölümün sonunu işaret ediyor.
Tutkulu bir müzik aşığı, büyük entelektüel gücü ve Granada aksanıyla, Ramón García Alcaraz bu yazıyla, sanatçıya, ailesine ve galerinin yolculuğuna kattığı her şeye bir yıldönümü kadehini kaldırmanın onurunu yaşıyor.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak