Perrotin, Paris | 18 Ekim – 20 Aralık 2025
İspanyol kökenli, New York merkezli ressam Cristina BanBan, Perrotin Paris’te açılan “Lorquianas” sergisiyle Federico García Lorca’nın şiirsel evrenine yeniden hayat veriyor. Granada’daki Elhamra Güzel Sanatlar Müzesi’nde başlayan bu proje, şimdi Paris’te yeni eserlerle genişleyerek sanatçının bugüne kadarki en kapsamlı anlatısına dönüşmüş durumda.
BanBan, Lorca’nın metinlerindeki kadın figürleri — Yerma, Bernarda Alba’nın Evi, Kanlı Düğün — birer arketipten çok, duygusal çatışmanın bedensel yansımaları olarak ele alıyor. Dev tuvalleri, Lorca’nın yazılarındaki kadim gerilimleri çağdaş bir jest diliyle yeniden kuruyor: arzunun, yasın ve kaderin birbirine dolandığı bir sahne gibi.
Tablolar Arasında Bir Tragedya
Serginin merkezinde yer alan Yerma (2025), Lorca’nın aynı adlı tragedyasındaki kısırlık ve toplumsal baskı temasını iki figür üzerinden yeniden anlatıyor. Biri yere çökmüş, yas halinde; diğeri dimdik ayakta, heykelimsi. Yeşil, kahverengi ve mavi alanların kesiştiği bu resimde figürler hem zıt hem de birbirine bağımlı — annelik arzusunun ve bastırılmış öfkenin çift sesi gibi.
Luto y Ajuar, Lorca’nın Bernarda Alba’nın Evi oyunundaki kuşatılmış kadın atmosferini çağrıştırıyor. Siyah giysili yaşlı kadınlar gençlerin karşısında oturuyor; kırmızı sandalyeler, çıplak bacaklar, sarı çoraplar… Yas ile arzunun aynı karede buluştuğu, görsel bir çelişki alanı. BanBan’ın kadınları itaat ve direniş arasında salınırken, Lorca’nın “ev içi hapishaneleri” çağdaş bir duygusal topografyaya dönüşüyor.
Renk, Jest ve Mitin Çarpışması
Multitud adlı çalışmada, maskeli bir kalabalık geçit töreni gibi resme yayılıyor; Lorca’nın halk tiyatrolarındaki karnavalesk ruh burada yeniden sahneleniyor. Venus ve Clown adlı iki dikey tablo ise bir diptiği andırıyor: doğurganlık ile yapaylık, erotizm ile absürtlük arasındaki o ince çizgi.
Paris sergisine eklenen yeni eserlerde — La Zapatera Prodigiosa, Muchachas de Agua ve Clown II — BanBan, Lorca’nın sembollerini daha özgür biçimde yeniden kuruyor.
La Zapatera Prodigiosa’da kadının evlilikle çatışması bedene taşınıyor; figürler çerçevenin sınırlarına doğru gerilerek patlamaya hazır bir enerjiyi taşıyor.
Muchachas de Agua’da ise suyun hem yaşam hem kader taşıyıcısı oluşu, iç içe geçmiş kadın bedenleriyle betimleniyor — Lorca’nın denizciler çizimlerini hatırlatan, kuir alt metinli bir akışla.
Clown II’da maskenin ardındaki kimlik sorgusu, sanatçının kendi otobiyografik jestlerine dönüşüyor.
Lorca’nın Yankısı, Bugünün Kadınlarında
BanBan’ın tuvalleri Lorca’yı anlatmıyor; onun dünyasını bugünün duygusal ritmine tercüme ediyor. Fırça darbeleri, İspanyol güneşinin sıcaklığıyla New York’un soğuk tuğla duvarları arasında gidip geliyor. Renkler, kadınların sesi gibi — bazen bastırılmış, bazen taşkın, her zaman sahici.
Sergi boyunca Lorca’nın “görünmeyen” karakterleri — anneler, kız kardeşler, dul kadınlar, suyun kıyısında bekleyen figürler — BanBan’ın kalın fırça izlerinde yeniden varlık buluyor.
Lorquianas, sadece bir resim sergisi değil; şiir, tiyatro ve beden arasında bir çeviri deneyimi.
🖼️ Cristina BanBan – “Lorquianas”
📍 Perrotin, Paris
🗓️ 18 Ekim – 20 Aralık 2025
💬 Apartman No:26 Notu
BanBan, Lorca’nın kadınlarını yeniden yazmıyor; onları bugünün aynasında büyütüyor.
Renk, bir dil; beden, bir hikâye; suskunluk, sahnenin en yüksek sesi.
