Sanat, teknoloji ve rüyaların en karanlık köşeleri nerede buluşur? H.R. Giger (1940–2014), 20. yüzyılın sonlarının en etkili sanatçılarından biri olarak, insan anatomisini, teknolojiyi ve sürreal hayal gücünü birleştiren o eşsiz “biyomekanik” estetiği yarattı. Ünlü eseri, Ridley Scott’ın “Alien” (1979) başyapıtındaki ikonik uzaylıyı tasarlamasıyla popüler kültürün kâbuslarına sızdı. Mai 36 Galerie ve Kaleidoscope dergisi iş birliğiyle

  Jean-Michel Basquiat, 1980’lerin başında grafiti unsurlarını ve insan başı tasvirlerini içeren karakteristik eserleriyle sanat dünyasında hızla yükselen, siyah vizyoner bir isimdi. Sanatçının adının bu sokağa verilmesi, Şehir Konseyi basın açıklamasında, “cesur, dışavurumcu ve sosyal açıdan bilinçli çalışmalarıyla modern sanatı yeniden tanımlayan vizyoner Siyah sanatçıya” bir takdir olarak belirtildi. Warhol’dan Jolie’ye: Bir Sokağın Sanat Tarihi

Ekim 2025, Paris’i adeta çoklu evrenlerin açıldığı bir kültür merkezine dönüştürüyor. Gelenekselin görkemi, avangardın isyanıyla buluşurken, sanatseverler Grand Palais’nin ihtişamından küçük otel odalarının samimiyetine kadar uzanan bir keşif yolculuğuna davet ediliyor. 1. Art Basel Paris Odak: Çağdaş ve modern sanatın küresel zirvesi. Mekan ve Tarih: İkonik Grand Palais‘yi ele geçiriyor. (24–26 Ekim). Detay: 41 ülkeden

Kimlik bir miras mıdır, yoksa bir icat mı? Bu çağdaş sorunun cevabı, organic ile dijital arasındaki sınırların çözüldüğü o çatlak alanda yatıyor. Ressam Horacio Quiroz, Galería Yusto Giner, Marbella‘daki sergisi “El peso de lo inmaterial” (Maddi Olmayanın Ağırlığı) ile günümüz için bir mit inşa ediyor. Bu, ruhaniyet, yapay zeka, resim ve benliğin, imkansızın somutlaştığı o

Peyzaj sanatı, genellikle romantik bir bakış açısıyla, “el değmemiş ve ıssız bir doğa” mitini sunar. Oysa bu sergi, o mitlerin ardında yatan sömürgecilik, emek ve kimlik hikayelerini ortaya çıkarıyor. The 8th Floor galerisindeki “Romance, Regret, and Regeneration in Landscape”, sadece çevre felaketinin hiper-doygun görüntülerini sunmakla kalmıyor; aynı zamanda arazinin kimin gözünden görüldüğünü sorguluyor. Serginin en

Perrotin, Paris | 18 Ekim – 20 Aralık 2025 İspanyol kökenli, New York merkezli ressam Cristina BanBan, Perrotin Paris’te açılan “Lorquianas” sergisiyle Federico García Lorca’nın şiirsel evrenine yeniden hayat veriyor. Granada’daki Elhamra Güzel Sanatlar Müzesi’nde başlayan bu proje, şimdi Paris’te yeni eserlerle genişleyerek sanatçının bugüne kadarki en kapsamlı anlatısına dönüşmüş durumda. BanBan, Lorca’nın metinlerindeki kadın

Galeri kurucusu Claudia Altman-Siegel, 15 Ekim’de yaptığı duyuruda, 22 Kasım itibarıyla galerinin faaliyetlerini sonlandıracağını, kararın “gurur ve hüzünle” alındığını belirtti. Altman-Siegel, “Bu iklimde bu büyüklükteki bir galerinin ölçeklenmesi çok zor hale geldiği için, ya mekânı ya da kavramsal olarak ödün vermeyen eserleri sergileme taahhüdünü azaltmaktansa kapatma gibi inanılmaz derecede zor bir karar aldım,” diye yazdı.

Sanatçı Lacey Black’in resimleri, bilmediklerimize doğru yapılan ruhani bir yolculuktan besleniyor; tüm canlılar arasındaki adlandırılmamış bağlantıları arıyor. Black, resimlerinde farklı zaman dilimlerinden insanlar, hayvanlar ve objeler ile soyut formları bir araya getiriyor. Bu, Taoist ve Budist yazılarda “on bin şey” olarak adlandırılan, evrendeki tüm maddi çeşitliliği temsil eden bir kavramdır. Sanatçının “Mother of Pearl, Cremation

Polis, Granada’daki bir sergiye gönderilmek üzere yola çıkan Picasso eserinin kayboluşunu araştırıyor. Pablo Picasso’nun 1919 tarihli “Naturaleza muerta con guitarra (Gitarlı Natürmort)” adlı küçük boyutlu gouache tablosu, İspanya’da kayboldu. Granada’daki CajaGranada Fundación tarafından yapılan açıklamaya göre, eser müzenin “Bodegón: La eternidad de lo inerte (Natürmort: Hareketsizliğin Sonsuzluğu)” adlı sergisine gönderilmek üzere Madrid’den yola çıkarılmıştı —

Los Angeles’ta yaşayan ressam Luke Rogers, yeni sergisi “Coughing in the Pipes” ile hem suyun hem de kontrolün doğasına bakıyor. Joan Didion’un 1977 tarihli “Holy Water” denemesinden aldığı başlık, aslında bir kuyunun kururken çıkardığı sesi anlatıyor. Rogers bu ifadeyi, sessiz bir uyarı — sistemin içinde yankılanan bir arıza sesi — olarak yeniden yorumluyor. Rogers’ın resimlerinde

Finlandiyalı ressam Riikka Sormunen’in sanatı, tiyatronun kontrollü dünyası ile insan duygularının kaotik akışını aynı sahneye taşıyor. Richard Heller Galerisi’ndeki ilk kişisel Amerika Birleşik Devletleri sergisi “Only Lovers” (Yalnızca Aşıklar), tam da bu gerilimli ama görsel açıdan saf zevk veren karşılaşmayı sunuyor. Bir resim, sahnede titizlikle prova edilmiş bir anı ne kadar yansıtabilir? Riikka Sormunen’in Richard

Louisiana’nın en özgün sanat geleneklerinden biri olan Surreal Salon, 2026 sezonu için geri sayımda.Baton Rouge Gallery, 2–25 Ocak 2026 tarihleri arasında gerçekleşecek Surreal Salon 18 sergisiyle, çağdaş pop-surrealist ve lowbrow sanatın sınırlarını yeniden tanımlamaya hazırlanıyor. Bu yılki jüri başkanı, kamusal alanlardaki büyük ölçekli kâğıt kesit işleriyle tanınan ikonik sanatçı Swoon. Hayal ile Gerçek Arasında Bir

ABD’li sanatçı Monica Kim Garza, Paris’teki Ruttkowski;68 galeride açtığı üçüncü kişisel sergisi “Good Old Raisins and Peanuts (GORP)” ile yeniden karşımızda. Garza’nın resimlerinde yıllardır var olan o “karakter” — kavisli, özgür, güneşin altında kendi alanını kuran kadın figürü — bu kez doğanın ortasında, tırmanırken, yürürken, dinlenirken karşımıza çıkıyor. Başlık, Amerikan doğa yürüyüşçülerinin klasik atıştırmalığı olan

Paris bu sonbaharda tarih, deney ve yeni üretim biçimlerinin kesiştiği bir dönem yaşıyor. Şehrin müzeleri klasik isimleri yeniden keşfederken, bağımsız galeriler ve yeni fuarlar çağdaş sanatın sınırlarını genişletiyor. Louvre’un iki yüzyıl sonra Jacques-Louis David’e adadığı büyük retrospektiften Tyler Mitchell’in şiirsel fotoğraflarına kadar, Paris 2025 sonbaharında sanatı her anlamda yeniden tanımlıyor. 1. Jacques-Louis David – Musée

Fredericks & Freiser, New York🗓️ 8 Kasım 2025 tarihine kadar devam edecek New York’un çağdaş resim sahnesinin özgün isimlerinden Lamar Peterson, “The View from Outside” adlı yeni kişisel sergisiyle yeniden gündemde. Yirmi yılı aşkın süredir siyahi kimliğin gündelik hayatta kurduğu sessiz alanları, kamusal ve özel arasındaki geçirgen sınırları resmeden Peterson, bu sergide evin kendisini hem

The Met’in Amerikan Kanadı’nda dolaştığını ve 19. yüzyıl peyzajlarının aniden canlandığını hayal et. Bu statik tabloların üzerine, o toprakları boyanmadan çok önce mesken tutan yerli sanatçıların görüntüleri ve sözleri biniyor. Film yapımcısı ve küratör Tracy Renée Rector’ın öncülüğünde ve Amplifier tasarım laboratuvarının iş birliğiyle geliştirilen “ENCODED” projesi, tam da bunu yapıyor. 17 Yerli sanatçı, AR

New York’un Upper East Side bölgesinde, samimi ve insancıl ölçekli eski bir at arabası evinde, Society of Illustrators galerisi, Edward Gorey’nin zekice kurgulanmış karanlık dünyasına bir pencere açıyor. “Something Else Entirely: The Illustration Art of Edward Gorey” sergisi, proto-Goth, bale süper hayranı ve kürk moda ikonu olarak bilinen bu büyük New York enigmasının 1950’den 2000’e

Sanat ve moda bazen buluşur, ancak Katherine Bernhardt ve Jeremy Scott gibi isimler bir araya geldiğinde, bu bir buluşmadan çok “Cennette Yaratılmış Bir Eşleşme” (A Match Made in Heaven) olur. Bu sergi, görsel kakofoninin, kitsch’in ve Amerikan tüketim çılgınlığının en estetik, en eğlenceli ve en patlayıcı halini sunuyor. Nerman Çağdaş Sanat Müzesi’nin yönetici direktörü JoAnne

Asimilasyon, tek bir çizgi üzerinde ilerleyen sabit bir süreç değildir; tıpkı Amerikan Rüyası gibi, o da sürekli şekil değiştirir. Ressam Mike Lee’nin HALF Gallery, NYC’deki kişisel sergisi “The Pendulum” (Sarkaç), bu dönüşümü kişisel bir mercekle ele alıyor. Sanatçının resimleri, geleneksel aile değerlerine ve paylaşılan değerlere dönüşü, kendi göçmen Kore-Amerikan ailesinin deneyimi üzerinden yansıtıyor. Lee’nin çocukluğu,

Sanat, estetiği ve bilimi buluşturduğunda ortaya ne çıkar? Judith Schaechter, bu sorunun cevabını, Penn Nöroestetik Merkezi’ndeki ikameti sırasında yarattığı 2,4 metre yüksekliğinde vitray bir kubbeyle veriyor. El Sanatları ve Tasarım Müzesi’nde (MCD) sergilenen “Judith Schaechter: Süper/Doğal” adlı bu iddialı sergi, doğal elementlerin, desenlerin ve süslemelerin güzellik üzerine meditasyon aracı olarak evrenselliğini araştırıyor. Serginin merkezinde yer

New York sanat sahnesi, bu hafta performans ve desen estetiği arasında ilginç bir kutuplaşma sunuyor. Kentin dört farklı noktasında açılan sergiler, sanatsal ifadenin sınırlarını zorlarken, izleyiciyi hem estetik hem de kavramsal olarak derin bir sorgulamaya davet ediyor. İşte New York’un en dikkat çeken dört sanat etkinliği: 1. Vaginal Davis: Magnificent Product MoMA PS1’da açılan bu

Chicago’daki dört sergi, tekstilin insan hikâyelerini nasıl taşıdığını yeniden hatırlatıyor. Kumaş, yalnızca bir yüzey değildir. Bir bedeni sarar, bir anıyı taşır, bir duyguyu saklar. Kimi zaman korur, kimi zaman anlatır.Chicago’da aynı dönemde açılan dört sergi, tekstilin bu çok katmanlı doğasına bakıyor — kiminde mizah, kiminde yas, kiminde direnişle. Kiah Celeste: Kumaşın Gerilimi Document GalleryKiah Celeste,

Sarah Ball, Şanghay’daki Longlati Foundation’da ilk solo kurumsal sergisini sunuyor: Oh! You Pretty Things. Ball’un resimleri sessiz ama yoğun. Kimliğin sabit bir tanım olmadığını, sürekli değişen bir yüzey olduğunu hatırlatıyor. Her portre, bireyselliğin kırılgan katmanlarını; bakış, duruş ve sessizlik aracılığıyla yeniden kuruyor. Serginin başlığı, David Bowie’nin 1971 tarihli şarkısından geliyor. Bowie’nin yarattığı kimlik oyunları, Ball’un

New York’un sanat eğitiminde en köklü kurumlarından biri olan School of Visual Arts (SVA), mezunlarının üretim çeşitliliğini görünür kılan yeni bir sergiyle izleyiciyi karşılıyor. “Wavelengths”, SVA’nın farklı bölümlerinden yakın dönem mezunların eserlerinden oluşan küratöryel bir seçki. Heykelden yeni medyaya, resimden video yerleştirmelere uzanan sergi; hem süreç odaklı üretimlere hem de zorluklar içinde neşeyi arayan estetik

New York University’nin Grey Art Museum’unda devam eden June Leaf: Shooting from the Heart retrospektifi, yalnızca bir sanatçının üretimini değil, sanki bir yaşamı da deneyimlemişsiniz hissini yaratıyor. Yaklaşık 120 eserin yer aldığı bu kapsamlı sergi, Addison Gallery of American Art ve Allen Memorial Art Museum iş birliğiyle düzenlenmiş. 1929 doğumlu ve geçtiğimiz yıl 94 yaşında

Savannah College of Art and Design mezunu sanatçı Summer Wheat, “Fruits of Labor” sergisinde altı büyük ölçekli, dokusal yoğunluğu yüksek yeni eserini bir araya getiriyor. Yunan mitolojisi, hayvan arketipleri ve astrolojiden ilham alan Wheat, üretim ve emek kadar dinlenmenin, üretkenlik kadar huzurun da kutsanması gerektiğini vurguluyor. Sergide yer alan iki totemik meyve-hayvan hibriti tablo, çevresinde

New York’taki Shrine Gallery, Meksika kökenli Amerikalı sanatçı Ken Taylor Reynaga’nın “Golden Hills” başlıklı yeni sergisine ev sahipliği yapıyor. 18 Ekim 2025 tarihine kadar görülebilecek olan sergi, sanatçının kimlik, aidiyet ve kültürel sınırlar üzerine yürüttüğü derinlikli sorgulamayı pastoral bir manzara estetiğiyle buluşturuyor. Reynaga’nın eserlerinde güneşle yıkanmış tepeler ve parlak mavi gökyüzü ilk bakışta pastoral bir