ChertLüdde, Berlin
🗓️ 8 Kasım 2025 tarihine kadar devam edecek
Norveçli sanatçı Tyra Tingleff, Berlin’deki ChertLüdde’de açılan yeni sergisi Pulse / Pause ile izleyiciyi neredeyse bedensel bir yoğunluğa davet ediyor. Sergi, soyut resmin sınırlarını zorlarken, biçimlerin belirsizliğini kadınlık deneyiminin sözel olmayan alanlarıyla buluşturuyor.
Tingleff’in tuvallerinde boya yalnızca bir araç değil; nefes alan, nabız atan bir varlık gibi. Koyu kırmızılar, morlar ve karanlık gölgeler birbirine karışarak yüzeyde bir gerilim yaratıyor — dengeyle düzensizlik, akışla durgunluk arasında sürekli bir mücadele hissi. Boya zaman zaman taşar, sarkar ya da kendi ağırlığıyla çöker gibi olur. Bu titreşim, hem içsel bir ritmi hem de kadın bedeninin varoluşsal kırılganlığını çağrıştırıyor.
Sanatçının önceki dönem işlerinden farklı olarak, Pulse / Pause daha sistematik bir yapı taşıyor. Yine de bu düzenin içinde bir rastlantısallık, bir “kendiliğindenlik” daima var. Bazı resimlerde iki yoğun boya noktası görülürken, bazılarında altı ya da yedi odak formu bulunur. Her biri tuvalin kalbinde birer nabız gibi atıyor.
Tingleff’in kompozisyonlarında bedenin ima edilen halleri belirginleşiyor: kimi zaman çiçeğe, kimi zaman organa, kimi zaman da erken dönem tanrıça figürlerine dönüşen soyut biçimler… Georgia O’Keeffe’in erotik çiçek soyutlamalarını veya Joan Snyder’ın Body and Soul dizisini hatırlatan bu işlerde, dişil bir sezgisellik hâkim. Ancak Tingleff, bu kadınsı enerjiyi doğrudan temsil etmiyor; aksine, onu boya katmanlarının içinde saklıyor.
Sergiye eşlik eden Tess Brown-Lavoie’nin kısa şiir kitabı Proprietary Method / June July, bu resimlerin dilini tamamlıyor. Şiirlerde geçen “Mother Painting” (Anne Resim) kavramı, her bir tablonun diğerinden doğduğu, birbirini kopyalayıp bozduğu bir üretim döngüsünü simgeliyor. Bu döngü, tıpkı bir kalp atışı gibi süreklilik taşıyor: nefes, tekrar, adanmışlık.
Tingleff’in tuvallerinde “nabız” ve “duraklama” birbiriyle yarışmıyor; birbirini tamamlıyor. Bu aralıkta oluşan sessizlik, resimlerin kendi iç ritmini dinlememize izin veriyor. Boyanın hareketiyle duygunun titreşimi arasında kurulan bu görsel dil, izleyiciyi hem bedensel hem de duygusal bir alana davet ediyor.
Pulse / Pause, soyut resmin içinden geçen en kişisel anlatılardan biri: bir nabız kadar tutkulu, bir duraklama kadar kırılgan.
