Terry Zwigoff’un “Bad Santa” filmi, muhtemelen şimdiye kadar yapılmış en alaycı, en suçlu ve en ağzı bozuk Noel filmi. O kadar vahşi ve müstehcen ki, kanlı Noel korku filmleri bile yanında sönük kalır. Küçük çocuklu ebeveynlerin tatillerde televizyonlarına çocuk kilidi taktığı, anında yasakladığı tek filmdir. Ama aynı zamanda, hem komik, hem acımasızca dürüst, hem de beklenmedik bir şekilde dokunaklı, tam bir klasik!
Bunun iki ana nedeni var: Glenn Ficarra ve John Requa’nın cesur senaryosu ve Billy Bob Thornton’ın başrolde canlandırdığı Willie karakterinin iğrenç, şaşırtıcı ve benmerkezci performansı. Willie, her yıl AVM’leri soymak için Noel Baba kılığına giren, alkolik ve düşük seviyeli bir suçlu. Ancak tüm o korkunç ve kendine zarar veren eğilimlerine rağmen, Thornton karakterin kalbini kazmayı başarıyor; onu sadece sevilebilir değil, aynı zamanda empati kurulabilir kılıyor. Filmin sonunda Willie’yi, (fiziksel ve duygusal istismardan hapis cezasına kadar) o kadar çok şey yaşamış sempatik bir kaybedene dönüştürüyor ki, hayatta kalması adeta bir mucize!
İşte tam da bu nokta çok önemli: Hayattan gelen aşırı miktarda darbeye (hem gerçek anlamda hem mecazi olarak) boyun eğmeden dayanabilir ve darbe ne kadar sert olursa olsun her seferinde ayağa kalkabilir. Rocky Balboa’nın meşhur dediği gibi: “Ne kadar sert vurduğunla ilgili değil. Ne kadar sert darbe alıp ilerlemeye devam edebildiğinle ilgili.” Ve Thornton, bu sefil ve acınası adamı, her şeye rağmen bir şekilde her zaman ayağa kalkmayı başaran biri olarak o kadar fantastik bir şekilde canlandırdı ki, bu Taylor Sheridan’ın dikkatini çekmiş ve o günden beri aklından çıkmamış. Bu yüzden, “Landman” dizisini, Billy Bob Thornton’ı başrol Tommy Norris olarak düşünerek yazmasına ve onun dayanıklılığını “Bad Santa”daki Willie’ye benzetmesine şaşmamalı!
Tommy Norris ve Willie’nin Ortak Noktası: Yenilmez Direnç!
Zwigoff’un filmi ve Sheridan’ın dizisi birbirinden daha farklı olamazdı belki, ancak Thornton’ın her iki role de kattığı yoğunluk ve karizma, onları gerçekten akılda kalıcı ve olağanüstü kılıyor. Norris, sert ve güçlü bir adamken, Willie iradesiz, üzgün bir alkoliktir; ancak her ikisi de kendi yollarında inanılmaz derecede sağlam ve dirençli bireyler. Doğal olarak, bu Thornton’ın bir aktör olarak sahip olduğu manyetizma ve cesaretinden kaynaklanıyor, ki Sheridan bunu erkenden fark etmiş ve çok sevmiş.
Deadline’a verdiği bir röportajda, yazar-yaratıcı Sheridan, Thornton’ın “Landman”ın kahramanını oynamak için neden mükemmel bir aday olduğunu şöyle detaylandırıyor: “Şey, o bu dünyadandı, değil mi? Belki petrol dünyasından değil, ama kırsal Amerika’dan. Ailesi Teksas’tan. Bu yere sadık hissettiriyor. Onda bir sertlik, bir korkusuzluk var bir aktör olarak, bu da sözlerine gerçek bir ağırlık katıyor. Asla geri adım atmayacak biri gibi hissediyorsunuz. ‘Bad Santa’da söylediği bir replik var ki bende iz bırakmıştır. ‘Dövüşte gerçekten iyiyim çünkü darbe almaktan korkmuyorum.’ İşte bu, ‘Landman’daki Tommy’nin o karakterinin mükemmel bir somutlaşması, değil mi? O bir dövüşçü; ille de iyi bir dövüşçü olduğu için değil, sadece o kadar dirençli olduğu ve darbe almaktan korkmadığı için.”
Eğer “Landman”ın ilk sezonunu izlediyseniz, bu ifadeye gerçekten karşı çıkamazsınız. İster uyuşturucu kartelleri, ister acımasız avukatlar, ister eski eşler, ister petrol milyarderleri Tommy’nin üzerine gelsin, o her zaman direnmek için bir yol bulur. O, kovboy şapkalı, ne kadar uğraşırsanız uğraşın öldüremediğiniz bir hamamböceği gibidir. Bu tür bir direnç, Thornton’ın oyunculuk repertuvarının doğal bir parçasıdır (“Landman” ve “Bad Santa”nın yanı sıra “Fargo”nun ilk sezonunda veya “Goliath”ta da görüldüğü gibi), bu da onu doğru malzeme verildiğinde izlemesi büyüleyici bir aktör yapıyor – ve Sheridan’ın son Paramount+ hiti ve Zwigoff’un klasiği kesinlikle en iyi örneklerden ikisi!
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak