Fotoğrafçı Jess T. Dugan, Sanatsal Bir Kariyer İnşa Etmenin Zorluklarından Bahsediyor

 

Her zaman inşa etmek istediğim kariyer hakkında net bir fikrim vardı, ancak on yıl boyunca agresif bir şekilde inşa ettikten sonra önemli bir öğrenme eğrisine ulaştım. O noktada, her ders fırsatına, öğretim fırsatına, ticari göreve ve her açılışa evet diyordum. Bunun artık sürdürülebilir olmadığı bir noktaya geldim ve ayrıca bir dakikalığına ayağımı gazdan çekecek kadar ilk başarıya da ulaşmıştım. Yine de hayır demeyi öğrenmekte zorlandım. Çok mantıksız geldi. İçgüdülerime güvenmeyi ve bir şeyi kaçırma korkusunu yenmeyi öğrenmem gerekiyordu.

Ebeveyn olmak aynı zamanda önceliklerimi de belirlememi gerektirdi çünkü seyahat etme yeteneğim, çalışma zamanım ve param daha da kısıtlandı ve bu beni işim konusunda gerçekten bilinçli olmaya zorladı. Bu asla bir sınırlama değildi; aslında benim için olumlu olan bir tür yapı sağlıyor.

Stratejim her zaman işimi olabildiğince çok insana ulaştırmak ve olabildiğince çok insanla tanışmak oldu, herhangi bir bağlantının bir şey üretmesinin uzun zaman alabileceğini bilerek. Her zaman kendinizi yeterince ortaya koyarsanız bir şeylerin olacağına dair kör bir inancım vardı. Daha gençken, hayran olduğum sanatçıların özgeçmişlerini de tersine mühendislikle yapardım. Benden beş veya on yıl öndeki sanatçılara bakar ve nerede sergi açtıklarına, hangi hibeleri aldıklarına ve hangi koleksiyonlarda yer aldıklarına bakardım. Bana takip edebileceğim tüm bu yolları ve kariyerimi nasıl şekillendirebileceğime dair içgörü sağladı.