Perdeler aralanıyor ve karşımızda, zihni sayılarla ve notalarla dans eden on yaşında bir çocuk duruyor: Wolfgang. Onun dünyası, bizimkinden biraz farklı. 152 IQ’luk keskin zekası ve otizm spektrumunun getirdiği benzersiz bakış açısıyla, o, hayatı bir piyanonun tuşları gibi görüyor; her şeyin bir düzeni, bir armonisi olmalı. Tek ve sarsılmaz bir hayali var: dünyanın en büyük piyanisti olmak. Bu hayal, onun nefesi, pusulası ve en yakın sırdaşı.
Ancak bazen hayat, en güzel besteyi bile beklenmedik bir anda susturur. Sevgili annesinin ani kaybıyla Wolfgang’ın kusursuzca akort edilmiş dünyası sessizliğe bürünür. Bu trajedinin ardından kendini, daha önce varlığından bile haberdar olmadığı bir dünyanın eşiğinde bulur: dağınık, hazırlıksız ve hayatın ritmini çoktan kaçırmış gibi görünen babası Carles’in (Miki Esparbé) Barselona’daki evinde.
İspanyol sinemasının sevilen yönetmeni Javier Ruiz Caldera, Superlópez gibi popüler komedilerdeki ustalığını bu kez yürekleri ısıtan bir dramla birleştirerek bizi iki zıt dünyanın çarpışmasına tanık etmeye davet ediyor. Laia Aguilar’ın çok satan romanından uyarlanan Wolfgang (2025), notaların ve sessizliğin, düzenin ve kaosun iç içe geçtiği bir baba-oğul hikayesi.
Bir yanda, her şeyin belli bir mantıkla işlemesi gerektiğine inanan dahi bir çocuk; diğer yanda ise hayatı doğaçlama yaşayan, sorumluluk kelimesiyle yeni tanışan bir baba. Carles’in kaotik dünyası, Wolfgang’ın hassas düzenine çarptığında ortaya çıkan kıvılcımlar, hem kahkahalarla dolu anlara hem de göz yaşartan bir kırılganlığa zemin hazırlıyor. Film, bu iki “ayrı düşmüş” ruhun, birbirlerinin notalarını öğrenme ve birlikte yeni bir melodi yaratma çabasını anlatıyor.
Wolfgang için bu yeni hayat, sadece bir uyum süreci değil, aynı zamanda bir kaçış planının da başlangıcıdır. Zihninde tek bir hedef vardır: Paris’e kaçmak ve efsanevi Grimald Akademisi’nde eğitim almak. Bu saplantı, yalnızca bir çocukluk hırsı değil, aynı zamanda kaybettiği annesine verdiği bir söz, hayatın ondan aldıklarına karşı bir başkaldırıdır. Paris, onun için sadece bir şehir değil; bir sığınak, bir vaat ve yeniden müziğe kavuşmanın tek yoludur.
Wolfgang, alışılmadık bir babalığın, nöroçeşitliliğin getirdiği o eşsiz yeteneği anlamanın ve kabul etmenin dokunaklı bir portresini çiziyor. Yas tutmanın ve hayata yeniden başlamanın sancılarını, bir çocuğun sarsılmaz hayallerinin gücüyle birleştiriyor. Miki Esparbé ve genç yetenek Jordi Catalán’ın güçlü performanslarıyla hayat bulan bu hikaye, izleyiciyi kahkahalarla gözyaşları arasında gidip gelen duygusal bir yolculuğa çıkarıyor.
Wolfgang, sadece bir film değil; farklılıklarımızın aslında bizi birleştiren en güçlü notalar olabileceğini fısıldayan, kalbinizin en derin tellerine dokunacak bir senfoni. Kendi mutluluğunu arayan herkesin içinde bir parça bulacağı bu unutulmaz bestenin uluslararası sahnede de büyük bir yankı uyandıracağına şüphe yok. Hazır olun, çünkü Wolfgang’ın melodisi sizi uzun süre bırakmayacak.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak