Tracey Emin’in yatağı yeniden Tate’e dönüyor. 1998’de Turner Prize’a aday gösterilen ve “pis, ahlaksız” diye yerden yere vurulan My Bed, artık çağdaş sanatın en tanınan imgelerinden biri. Emin’in hayatının çırılçıplak ortasında duran o dağınık yatak, bu kez sanatçının kırk yıllık üretiminin en büyük retrospektifinin merkezinde.
A Second Life, 90 eserden oluşan dev bir seçki: resim, video, tekstil, neon, heykel, yerleştirme… Emin’in tüm mecralarda bıraktığı izleri bir araya getiriyor. Sergi, sanat okulundan kalan ama sonra yok ettiği tabloların fotoğraflarını içeren My Major Retrospective 1982–93 ile başlıyor; 2024’te mesane kanseri ameliyatından sonra bedenine yeni bakışını yansıtan bronz Ascension heykeline kadar uzanıyor.
Neon yazıları, onun acılarını, arzularını ve kırılganlıklarını elektriğe dönüştürüyor. “I could have Loved my Innocence”, cinsel saldırı sonrası yaşadığı travmayı parlayan bir yaraya çeviriyor. “I whisper to My Past Do I have Another Choice” geçmişle yapılan bir itiraf gibi titreşiyor.
Emin’in işleri hep kişisel, hep kırılgan ve hep rahatsız edici. Ama tam da bu yüzden Londra’nın dokusuna işlemiş durumda: National Portrait Gallery’nin kapılarında kadın portreleri, St Pancras tren istasyonunda on binlere göz kırpan neon “I want my time with you.”
2026, yaşayan büyük sanatçıların sergileriyle dolu bir yıl olacak. Ama şimdiden belli ki en çok konuşulacak olan, Tracey Emin’in ikinci hayatı olacak.
🔗 Apartman No:26 Notu: Emin’in sanatı, bir yara izi gibi: önce şok ediyor, sonra iyileşmenin de iz bırakabileceğini hatırlatıyor.
📍 Tracey Emin: A Second Life
Tate Modern, Londra
📅 26 Şubat – 30 Ağustos 2026
