Tarantino, Kill Bill Vol. 2’de tempoyu düşürür ama duyguyu derinleştirir. Artık kılıç darbeleri değil, kalp atışları belirler ritmi.
Bu film, sinemada müziğin nasıl duygusal bir “hikâye tamamlayıcısı” olabileceğinin dersidir. Her şarkı, The Bride’ın yolculuğunun bir aşamasını temsil eder — savaşçının yerini anne alırken, müzik de öfkenin yerini kabullenişe bırakır.
Açılış: Tozlu Bir Yol ve Western Esintisi
🎵 “A Few Words from the Bride” — Uma Thurman (monolog)
🎵 “Goodnight Moon” — Shivaree
Açılışta Uma Thurman’ın sesiyle başlar film.
“Bill’i öldüreceğim.” Sonra Shivaree’nin Goodnight Moon’u devreye girer: kadife vokal, nostaljik bir gitar tonu, ölüm sessizliğiyle birleşir. Bu müzik, filmin tonunu belirler: vahşi ama kırılgan.
Bud Sahnesi
🎵 “Can’t Hardly Stand It” — Charlie Feathers
🎵 “About Her” — Malcolm McLaren feat. Yoko Ono (ek versiyon)
Michael Madsen’ın Bud karakteri sahneye çıktığında çalan country-blues parçası, karakterin hüzünlü çöküşünü taşır. Tarantino burada ilk kez müziği bir karakterin “geçmişinin yankısı” olarak kullanır.
Elle Driver – Yılanın Şarkısı
🎵 “A Silhouette of Doom” — Ennio Morricone
Elle Driver’ın intikam için eve girdiği sahnede çalan bu Morricone eseri, 60’ların İtalyan western’lerine selam durur. Gerilim, kahkaha ve ölüm; hepsi aynı ritimde.
Gömülme Sahnesi
🎵 “L’Arena” — Ennio Morricone (from The Mercenary, 1968)
Bu sahne, sinema tarihinin en güçlü müzik-sahne birleşimlerinden biridir. Toprak, karanlık, nefes… Ve Morricone’nin o büyüyen tınısı. Tarantino, seyirciyi nefessiz bırakmakla kalmaz; müziği bir “umut tüneli” gibi kullanır.
Pai Mei Eğitim Sahneleri
🎵 “The Legend of Pai Mei” — RZA (Wu-Tang Clan)
Shaolin öğretileri, hip-hop alt yapısı, geleneksel Çin enstrümanları. RZA burada hem doğuya hem batıya saygı duruşunda bulunur. Müzik, disiplini ve acıyı ritme dönüştürür.
Bill’le Son Karşılaşma
🎵 “About Her” — Malcolm McLaren (2004)
Bill’in verandasında geçen o uzun diyalogda fonda hafifçe duyulur bu parça. The Zombies’in She’s Not There’ına gönderme yapan bu şarkı, The Bride’ın dönüşümünü anlatır: artık bir katil değil, bir anne. Tarantino, şiddet yerine sessizliğe yer bırakır.
Kapanış: The Bride ve Kızı
🎵 “Malaguena Salerosa” — Chingon
🎵 “Black Mamba” (score by RZA)
Film biter, Beatrix Kiddo kızını kucaklar. Tarantino müziği susturmaz — yavaşlatır. RZA’nın minimalist altyapısı ve Rodriguez’in Mariachi tınıları birleşir; sanki geçmişle gelecek bir anda uzlaşır.
Soundtrack Albümü
-
“A Few Words from the Bride” – Uma Thurman
-
“Goodnight Moon” – Shivaree
-
“Il Tramonto” – Ennio Morricone
-
“Can’t Hardly Stand It” – Charlie Feathers
-
“Tu Mira (Edit)” – Lole y Manuel
-
“Summertime Killer” – Luis Bacalov
-
“The Chase” – Alan Reeves, Phil Steele & Philip Brigham
-
“The Legend of Pai Mei” – RZA
-
“L’Arena” – Ennio Morricone
-
“A Silhouette of Doom” – Ennio Morricone
-
“About Her” – Malcolm McLaren
-
“Truly and Utterly Bill” – Dialogue
-
“Malaguena Salerosa” – Chingon
-
“Urami Bushi” – Meiko Kaji (Japonca kapanış versiyonu)
Bu albüm, Vol. 1’in enerjik şiddetini duygusal bir kapanışla tamamlar. Nancy Sinatra’nın “Bang Bang”i ile açılan bu hikâye, Meiko Kaji’nin Urami Bushi’si ile kapanır — intikamdan arınmaya giden bir müzikal yolculuk.
Apartman No:26 Notu
Kill Bill Vol. 2, Tarantino’nun müziği artık “eylemin sesi” olmaktan çıkarıp “ruhun sesi” haline getirdiği filmdir. Artık tempolu şarkılar yerine ağır, düşünceli melodiler duyulur. Tarantino bu filmde müziği kullanarak seyirciye şunu fısıldar:
“Gerçek intikam, sessizlikle gelir.”
