Tarantino’nun sekizinci filmi, aynı zamanda müzik açısından en “klasikleşmiş” yapıtı.
Karlı Wyoming vadilerinde geçen bu western, aslında bir oda müziği gibidir:
Sekiz karakter, tek bir mekân, ama sayısız tını.
The Hateful Eight’in müziğini özel kılan şey, Tarantino’nun yıllarca hayalini kurduğu işbirliğinin gerçekleşmesi: Ennio Morricone.
Tarantino sonunda, spaghetti western’lerin yaşayan efsanesini kendi evrenine davet etti — ve sonuç, modern sinema tarihinin en rafine film müziklerinden biri oldu.
🎞️ 1. Açılış: Karda Yavaş Adımlar
🎵 “L’Ultima Diligenza di Red Rock (Versione Integrale)” — Ennio Morricone
Karlarla kaplı bir dağ geçidinde kamera ağır ağır ilerler, bir haç belirir.
Morricone’nin yaylıları, adeta buz gibi bir uyarı: “Kurtuluş yok.”
Bu parça, hem filmdeki atmosferin hem karakterlerin iç dünyasının anahtarını verir — inanç, suç, ölüm.
🎞️ 2. Diligence Sahnesi
🎵 “Overture” — Ennio Morricone
🎵 “Regan’s Theme (Floating Sound)” — Ennio Morricone (from The Exorcist II)
John Ruth (Kurt Russell) ve Daisy Domergue (Jennifer Jason Leigh) karda ilerlerken fonda Morricone’nin temposu başlar.
Yavaş yavaş yükselen orkestrasyon, Tarantino’nun “klostrofobik western” atmosferini kurar.
Bu sahnede müzik, fırtına kadar soğuk ve keskin.
🎞️ 3. Minnie’s Haberdashery – Kapalı Mekân Gerilimi
🎵 “Bestiality” — Ennio Morricone
🎵 “Despair” — Ennio Morricone
Sekiz karakter birbirini tartarken fonda duyulan bu parçalar, Morricone’nin The Thing için bestelemiş ama kullanılmamış müziklerinden alınmıştır.
Tarantino’nun sineması burada müzikle birleşir: eski besteler, yeni anlamlarla doğar.
Gerilim, diyalogla değil, alt notalardaki tedirginlikle büyür.
🎞️ 4. Daisy’nin Şarkısı
🎵 “Jim Jones at Botany Bay” — Traditional (performed by Jennifer Jason Leigh)
Film ortasında, bir sessizlik anı.
Daisy Domergue, gitarını alır, bu eski Avustralya halk şarkısını söyler.
Sonra gitar kırılır — gerçek anlamda. (Tarantino’nun ekibinin yanlışlıkla 150 yıllık orijinal gitarı kırdığı sahne!)
Müzik, hem karakterin hem eşyaların ölümüyle yankılanır.
🎞️ 5. Zehir Sahnesi
🎵 “Now You’re All Alone” — David Hess
Zehirli kahve sahnesi başlarken bu 1970’ler parçası duyulur.
Morricone’nin orkestral düzeni kadar sessizlik de bu sahnenin bir parçasıdır.
Tarantino burada müziği “zehir” gibi kullanır — fark etmeden yavaşça işler.
🎞️ 6. Kapanış – Kan, Kar, Sessizlik
🎵 “There Won’t Be Many Coming Home” — Roy Orbison (1967)
İki karakter kalır.
Dışarıda kar, içeride ölüm.
Roy Orbison’ın sesi duyulur:
“The men who fight for freedom, they never get old.”
Tarantino filmi, bir tür ağıtla bitirir.
Bu şarkı, Django’daki özgürlüğün, Kill Bill’deki intikamın ve Jackie Brown’daki olgunluğun birleştiği noktadır.
💿 Soundtrack Albümü (The Hateful Eight: Original Motion Picture Soundtrack, 2015)
-
“L’Ultima Diligenza di Red Rock (Versione Integrale)” – Ennio Morricone
-
“Overture” – Ennio Morricone
-
“Regan’s Theme (Floating Sound)” – Ennio Morricone
-
“Narration” – Samuel L. Jackson
-
“Apple Blossom” – The White Stripes
-
“Frontier Justice” – Dialogue
-
“L’Inferno Bianco (Synth)” – Ennio Morricone
-
“La Musica Prima del Massacro” – Ennio Morricone
-
“Ruthless Eight” – Ennio Morricone
-
“Jim Jones at Botany Bay” – Jennifer Jason Leigh
-
“Now You’re All Alone” – David Hess
-
“Sangue e Neve” – Ennio Morricone
-
“There Won’t Be Many Coming Home” – Roy Orbison
Morricone bu filmle 2016’da Oscar kazandı.
Tarantino, “çocukluk idolümle çalışmak, film çekmekten öte bir rüyaydı” demişti.
Bu albüm, hem bir kapanış hem de bir saygı duruşu.
🎬 Apartman No:26 Notu
The Hateful Eight, Tarantino’nun müzikle hikâye anlatımında ulaştığı en olgun nokta.
Burada müzik artık sahneleri süslemiyor — atmosferin kendisini kuruyor.
Karın sessizliğiyle yaylıların ağırlığı birleşiyor; her nota, donmuş bir duygunun yankısı.
Tarantino bu filmde sinemayı tiyatroya, müziği diyaloga dönüştürdü.
Morricone ise, uzun kariyerinin sonunda bir kez daha kan ve karın ortasında “batı müziği”ni yeniden tanımladı.
“Kılıçlar, tabancalar, zincirler… hepsi bir gün susar.
Ama müzik, her hikâyeyi sonsuza kadar yankılar.”
