Nightbitch (2024): Annelik Mitine Atılan Dişli Bir Çığlık

Yönetmen: Marielle Heller
Oyuncular: Amy Adams
Tür: Psikolojik gerilim, feminist korku, kara mizah
Yayın: Dijital platformlarda izlenebilir 

Anneliğin modern temsilini kıran, klişe dışı bir film düşünün: eski bir sanatçı olan isimsiz bir kadının, evde çocuk büyütme rutini içinde fiziksel olarak köpeğe dönüşmeye başladığını fark etmesiyle başlayan bir hikâye… Nightbitch, rahatsız edici olduğu kadar çarpıcı bir metaforla anneliğin psikolojik yükünü sinemaya taşıyor.

Konu: Annelik mi, Metamorfoz mu?

Eski hayatında yaratıcı bir sanatçı olan “Anne”, artık banliyöde oğlunu büyüten, sürekli yalnız bırakılan bir kadın. Günden güne bedeninde tuhaf değişimler hissediyor: daha keskin koku alma duyusu, tüylenmeler, sırtında garip bir çıkıntı… Kısa süre sonra bu dönüşümün, içsel öfkesinin dışavurumu olduğuna ikna oluyor.

Geceleri sokaklarda dört ayak üzerinde dolaşmaya başlıyor; bastırdığı arzular, bastırdığı kimlikle birleşiyor. Bu “hayvansı” hâli, zamanla kendi sanatsal kimliğiyle uzlaşmasına ve hayatını yeniden şekillendirmesine kapı aralıyor.

Amy Adams: Dişli ve Çırılçıplak Bir Performans

Amy Adams, bu rolde tüm savunmalarını bırakıyor. Ne kadar kırılgan, o kadar saldırgan; ne kadar kaybolmuş, o kadar kendini yeniden bulan bir anne olarak izleyiciyi zorluyor.
Bu cesur performansı, 2025 Golden Globe ve Independent Spirit Awards adaylıklarıyla taçlandı.

Eleştirmenler Ne Diyor?

• The Guardian: “Hevesli ama temkinli; ısırması gereken yerde havlamayı seçmiş.”

• Screen Rant: “Kadın öfkesi ve annelik izolasyonu üzerine zeki ve katartik bir hikâye.”

• Collider: “Adams’ın performansı başlı başına bir hayatta kalma öyküsü.”

• High on Films: “Doğum sonrası deneyimi absürt ve karanlık bir mizahla işlerken, metaforu güçlendiren bir yapı sunuyor.”

Apartman No:26 Notu

Nightbitch, klasik “annelik anlatısı”nı ters yüz eden, metaforik ve dişleri keskin bir film. Görece rahatsız edici ama gerekli. Özellikle anneliği sadece fedakârlıkla değil, öfkeyle, yorgunlukla, arzuyla da anlatmak isteyen filmler arasında özel bir yer tutuyor. Amy Adams’ın dişlerini geçirdiği bu hikâye, günümüz kadın sinemasının dönüm noktalarından biri olabilir.