Berlin gecesi, çoğu zaman bir yalnızlık değil, bir dolaşma hâlidir — bir tür kendine dönme ritüeli. Şehrin her köşesi, henüz söylenmemiş cümlelerin yankısını taşır. Rasmus Eckhardt’ın KÖNIG TELEGRAPHENAMT’ta açılan yeni sergisi NACHTSCHWÄRMEN, tam da bu gecenin ritmini, hafifliğini ve taşıdığı görünmez ağırlığı resmediyor.
Danimarkalı sanatçının Berlin’e duyduğu, hem yabancılık hem aidiyet arasında sallanan o çift yönlü his, sergideki tüm çalışmalara sinmiş durumda. Gecenin içinde yürüyen figürler; birine yaklaşır gibi olup uzaklaşan gölgeler; tanıdık kokular, yarım kalan cümleler, buharlaşan rüyalar… Eckhardt’ın resimleri, bir gece boyunca kaybolup tekrar bulunmanın görsel bir koreografisi gibi.
Berlin: Bir Labirent, Bir Yoldaş, Bir Sessizlik Alanı
NACHTSCHWÄRMEN’de Berlin yalnızca bir fon değil; bir karakter.
Sokakların buğulu ışıkları, bir pencereden taşan loş sarı, yorgun kaldırımlar, son gece treninin soğuk nefesi…
Eckhardt’ın figürleri bu şehrin içinde yürür, bekler, kaybolur, geri döner.
Aradıkları kişiyi bulamazlar; fakat onun kokusunu odalarda, adımlarını ara sokaklarda, nefesini sis bulutlarında sezebilirler.
Sanki aşkın kendisi de şehirle birlikte dolaşan bir hayalet.
Unutmanın Eşiğinde Yakalanmış Sahne Fragmanları
Eckhardt’ın işlerine bakan herkesin hissettiği o şey:
“Bu sahneyi bir yerden hatırlıyorum.”
Ama nereden?
Figürler ne tam uyanık ne tamamen rüyada.
Bir gecenin en derin saatinde, insanın kendini hem çok yakın hem tamamen uzak hissettiği o ince çizgide duruyorlar.
Her sahne:
-
bir rüyanın son saniyesi,
-
bir ilişkinin artık söylenmeyen tarafı,
-
bir gecenin hafif sarhoş kararlılığı,
-
bir yabancının yüzünde beliren tanıdık bir iz.
Eckhardt’ın resimleri anımsamanın kendisi kadar bulanık, ama duygusu kadar keskin.
Teknik: Pastel, Tebeşir, Zımpara ve Hafızanın Tozu
Sanatçının özgün tekniği — pastel, tebeşir ve zımparanın birlikte kullanılması — resimleri neredeyse soluk alan yüzeylere dönüştürüyor.
-
Yumuşak ışıklar, resimleri rüya ile gerçek arasında bırakıyor.
-
Zımparanın yarattığı sürtünme hissi, sahnelerin kırılganlığını açığa çıkarıyor.
-
Renk paleti ise yalnızca bir gecenin değil, bir hafızanın tonları gibi: koyu mavi, sigara dumanı gri, sokak lambası sarısı, solgun pembe.
Her yüzey bir hatırlama denemesi, bir unutma girişimi.
Aşk, Şehir ve Kaybolmanın Sessiz Diyaloğu
NACHTSCHWÄRMEN, bir arayış sergisi.
Ama bitiş çizgisi yok.
Eckhardt, izleyiciyi bu gezintiye davet ederken ona bir yön göstermiyor; Berlin’in de yapmadığı gibi.
Aşk bazen bir yüz, bazen bir sokak ışığı, bazen bir kokudur.
Sanatçı bu duygu hâlini bir kişinin suretinde değil, şehrin bütününde arıyor.
Sergi, sonunda bize şunu hissettiriyor:
Geceye karışan her adım, aslında kendimize attığımız bir adım.
Rasmus Eckhardt – NACHTSCHWÄRMEN
📍 KÖNIG TELEGRAPHENAMT, Monbijoustrasse 13
🗓️ 17 Ocak 2026 tarihine kadar
