🎬 Yönetmen: Hanna Doose
📍 Çekim Mekânı: Kara Orman, Almanya
🏆 Filmfest München Seyirci Ödülü
Hanna Doose’un yönettiği Kiss My Wounds, eski dostlukların kolayca kapanmayan yaralarını merkezine alıyor. Berlin’in sanat ve gece hayatından uzaklaşan bir grup insan, Kara Orman’da bir çiftlikte yeniden bir araya geliyor. Ancak bu bir buluşmadan çok, eski defterlerin açıldığı bir cenazeye dönüşüyor.
Maria, hayat dolu ama yaralı bir yönetmen olarak geri dönerken, yıllar önce ona hem sevgilisini hem de en yakın arkadaşını kaybettiren ihaneti yeniden yaşamaya başlıyor. Kathi’nin ölümü bu üçlü arasındaki eski suç ortaklıklarını, bastırılmış öfkeleri ve yarım kalmış konuşmaları tetikliyor. Film, yıllardır konuşulmayanların bir gecede patlaması gibi… sessiz ama keskin.
Filmin ilk sahnelerinde Kara Orman’ın geniş ve etkileyici doğasıyla açılan kadraj, kısa süre sonra karakterlerin bastırılmış hayatlarını yansıtan dar iç mekânlara sıkışıyor. Bu görsel dönüşüm, anlatının ruhuna da yansıyor: ne kadar kaçarsak kaçalım, eski acılar bizi bir yerde yakalıyor.
Doose’un doğaçlama oyunculukla kurduğu anlatı dili, izleyiciyi karakterlerin gerçekliğiyle yüzleştiriyor. Diyaloglar planlı değil; hissedilmiş ve yaşanmış gibi. Bu da filmi yalnızca izlenen değil, aynı zamanda hissedilen bir deneyime dönüştürüyor.
Günümüzde geçmişle yüzleşme, bastırılmış travmaları görünür kılma ve duygusal açıklık giderek daha fazla önem kazanıyor. Kiss My Wounds, tam da bu eğilimi taşıyan bir film olarak hem sinemasal hem toplumsal bir izdüşüm sunuyor. Duygusal anlamda cesur, görsel anlamda etkileyici ve anlatı bakımından son derece samimi.
Apartman No:26 Notu
Kiss My Wounds, geçmişin izlerini taşıyan, içe dönük ama duygusal olarak yoğun bir film. Hanna Doose, insan ilişkilerinin karmaşasını sade ama etkileyici bir şekilde perdeye taşıyor. Berlinli bir grubun Kara Orman’da buluşmasıyla başlayan bu hikâye, aslında hepimizin kalbindeki küçük orman yangınlarını da harekete geçiriyor.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak