Kiah Celeste Nesnelerden Hayat Çıkarıyor

Harika bir sanat keşfine hazır mısınız? O zaman sizi Kiah Celeste’nin büyüleyici dünyasına davet ediyorum! Louisville’li bu yetenekli sanatçı, gündelik hayatta belki de dönüp bakmayacağınız, bir kenara atılmış nesneleri alıp onlara öyle sihirli bir dokunuş yapıyor ki, ortaya çıkan heykeller hem göz alıyor hem de düşündürüyor. Celeste’nin Swivel Gallery’deki “Uzun Süre Tutulacak” (To Be Held For A Long Time) adını taşıyan sergisi, tam da böyle bir dönüşümün en güzel örneklerini sunuyor.

29

Peki, Kiah Celeste’nin sanatını bu kadar özel kılan ne? Öncelikle, sanatçı bulduğu malzemelerle, yani o terk edilmiş endüstriyel parçalarla ya da işlevini yitirmiş eşyalarla illa da duygusal bir bağ kurma derdinde değil. Onun yerine, bu “atık” olarak görülebilecek nesneleri yeniden değerlendirirken, onlara zarif bir estetikle yepyeni bir soluk getirmeyi amaçlıyor. Düşünsenize, eski bir vakum hortumu ya da uzatma kablosu, Celeste’nin ellerinde modern dansın o hüzünlü ama bir o kadar da etkileyici zarafetini yansıtan formlara bürünüyor. Sanatçının aynı zamanda bir dansçı olduğunu öğrendiğinizde, bu yaklaşım daha da bir anlam kazanıyor, değil mi? Figürlerin o akıcı, bazen de kasvetli ama her zaman dikkat çekici duruşları, adeta dans eden bedenleri anımsatıyor.

Swivel’deki bu ikinci kişisel sergisinde Celeste, soyut heykel dağarcığına yepyeni duvar kabartmalarını da eklemiş. Mesela, “Standing Wineway” (2025) adlı eserinde, lacivert bir kumaşın altından sanki Geta sandalet tabanları ittiriyormuş gibi bir his yaratılmış. Bu, minimalist ve tek renkli bir yüzeyde beklenmedik, hatta biraz da tekinsiz bir bozulma yaratarak insanı şaşırtıyor.

Sergideki her bir parçada benzer bir “varlık” hissi var. “Kutsal Kupa” (2025) adlı çalışmasında, tam 36 beyaz kupa, çelik bir boru üzerinde sanki bir omurga gibi dizilmiş. Kupaların ağızlarına yerleştirilmiş, zamanla aşınmış ve kemiği andıran bowling lobutları ise bu organik havayı daha da güçlendiriyor. Ya da “Adsız (Kalp)” (2025) adlı kabartmaya ne demeli? Şeftali tonlarında bir bisiklet selesi, spandeks bir yüzeyin içine öyle ustaca yerleştirilmiş ki, Celeste’nin o incecik dokunuşuyla adeta bir organın narin zarına dönüşmüş gibi. İnsanın dokunası geliyor!

Celeste’nin birbiriyle alakasız, artık kullanılmayan parçaları bir araya getirip onlardan yepyeni ve anlamlı bir bütün yaratma yeteneği gerçekten takdire şayan. Minimalizmin en usta heykeltıraşları bile sıradan nesneleri bir araya getirmekte zorlanırken, Kiah, “Ouroboros” (2025) gibi eserlerinde seri üretim malzemeleri bile katman katman bir anlamla donatmayı başarıyor. Bu sergi, sanatçının sentetik malzemelerle yüzlerce yıllık insan deneyimini nasıl derinlemesine sorguladığını gözler önüne seriyor; adeta bir zaman yolculuğu gibi.

“Antebellum Pembesi” (2024) adlı eserde ise, alçak, yuvarlak bir formun etrafına gerilmiş o pamuk şekerini andıran pembe kumaş üzerindeki eğik çizgiler, sanatçının görsel dilinin ne kadar zarif olduğunu bir kez daha kanıtlıyor. O tatlı renk bile, bir sürü anlam ve duygusal göndermeyle yüklü aslında.

Eğer Manhattan’daysanız ya da önümüzdeki birkaç gün içinde yolunuz düşerse, Hudson Square’deki Swivel Gallery’ye (555 Greenwich Street) mutlaka uğrayın derim. Kiah Celeste’nin nesnelere nasıl hayat verdiğini kendi gözlerinizle görmek için harika bir fırsat. Ama acele edin, bu etkileyici sergi 1 Haziran‘a kadar görülebilir! Kaçırmayın, sonra “keşke görseydim” demeyin!