Piyanist, klavsen sanatçısı ve besteci İklim Tamkan, Ermeni besteci Arno Babajanian’ın “Élégie” adlı eserini kendi yorumuyla bugüne taşıyor. Tüm dijital platformlarda yayımlanan kayıt, barış uğruna emek vermiş ve hatıraları hâlâ yaşayanların aziz anısına ithaf ediliyor.
Babajanian’ın dostu Aram Khachaturian’ın anısına, 18. yüzyılın büyük ozanı Sayat Nova’nın “Kani vour jan im” halk ezgisi üzerine inşa ettiği bu eser; hem kaybın hüznünü hem de direncin gücünü taşıyor. Tamkan’ın yorumu ise bu melodiyi geçmişle bugünün arasında bir diyaloğa dönüştürüyor: hafıza, barış ve birlikte yaşama inancı üzerine bir davet.
🎥 Klibi, İstanbul Beşiktaş Surp Asdvadzadzin Ermeni Kilisesi’nde çekilen Élégie, görsel hafızayı da işin içine katarak çok katmanlı bir tanıklığa dönüşüyor.
Bir Ezginin Yolculuğu
İlk kez duduk ve vokal eşliğinde Diyarbakır ve Batman konserlerinde seslendirilen eser, daha sonra yakın bir Ermeni dostuna çalındığında “Sen bu ezgiyi nereden biliyorsun?” sorusunu beraberinde getirdi. İşte bu soru, müzik aracılığıyla kurulan derin bir dostluğun kapısını araladı.
Takuhi Tovmasyan, yıllar sonra Tamkan’ın yorumundan bu eseri dinlediğinde, aile belleğinde güçlü bir ortaklık doğdu. Kaydın kapak görseli de bu bağın sembolü: Tovmasyan ailesinin evinde, kalabalık bir sofra etrafında çekilen bir fotoğraf.
Hafıza, Hoşgörü ve Bir Arada Yaşamak
Babajanian’ın “Élégie”si, susturulmuş seslerin yankısını bugüne taşıyan bir ağıt. Tamkan’ın yorumuysa yalnızca bir piyano eseri değil; barış, hoşgörü ve birlikte yaşama çağrısı.
Sanatçının kendi sözleriyle:
“Bu eser, müziğin diliyle hoşgörünün, barışın ve bir arada yaşamanın zenginliğini; geçmişin acılarıyla yüzleşmenin asil cesaretini dile getirmektedir. Bu kayıt, barış uğruna emek vermiş, iz bırakmış ve hatıraları ebediyen yaşayanların aziz hatıralarına ithaf edilmiştir.”
🔗 Apartman No:26 Notu:
-
Élégie, yalnızca bir piyano kaydı değil; müziğin hafızayı nasıl taşıyabileceğinin zarif bir örneği.
-
Dinlerken, sanki geçmişin gölgeleri bugünün ışığıyla buluşuyor.
-
Bu eser, hafızayla yüzleşmenin incelikli bir sanat diliyle mümkün olabileceğini hatırlatıyor.
