Miguel Gomes, Grand Tour’da 1917’nin sömürge Asyası ile bugünün şehir manzaralarını üst üste bindirerek kaçış, hafıza ve aşk üzerine şiirsel bir yol filmi kuruyor. Edward (Gonçalo Waddington) düğün gününde panikleyip Rangoon’dan kaçar; nişanlısı Molly (Crista Alfaiate) ise onun izini sürerken hikâyenin duygusal merkezine dönüşür. 16mm dokusu, belgesel görüntülerle stüdyo sahnelerini harmanlayan film, “nereye gidildiğinden” çok “hareketin neyi açığa çıkardığıyla” ilgileniyor.
Neden izlemeli?
-
Görsel odise: 16mm üzerinde siyah-beyaz / renk geçişleri; çağdaş Asya görüntüleriyle kurulan tarihsel yankı.
-
Cannes ödüllü cesaret: 2024’te En İyi Yönetmen (Cannes) — biçimsel deney ve duygusal derinlik el ele.
-
Felsefi romans: Kaçışın psikolojisi, zamanın yanılsaması, aşkın sabrı.
-
Ses ve müzik dili: Yerel ezgiler ile Strauss’un “Mavi Tuna”sının karşılaşması.
Ödüller & eleştiriler (seçki)
-
Cannes 2024: En İyi Yönetmen.
-
EFA: En İyi Görüntü Yönetimi.
-
Eleştirmenler: “Zaman yolculuğu gibi düşsel bir keşif” (Variety); “Zekâ ve görsel zarafet” (The Guardian, ★★★★☆).
-
Genel kanaat: Talepkâr ama unutulmaz; ritmine teslim olana büyük ödül.
Apartman No:26 Notu
Grand Tour, tüketilecek değil içinde oyalanılacak bir film: hız çağında yavaşlamaya, bakmanın kendisini keşfetmeye davet. Kaçmanın insana ne öğrettiğini, kalmanın ne gerektirdiğini soruyor — nazik, melankolik ve uzun etkili.
