Hazırlanın, çünkü sinema perdesi bu kez sizi 19. yüzyılın Venedik’ine, bir manastır yetimhanesinin derinliklerine götürecek, ama oradan yükselen sesler bugünün pop müziğinin ruhunu taşıyacak! Şarkıcı ve oyuncu Margherita Vicario’nun yönetmenlikteki ilk çıkışı olan “Gloria!” (2024), müzikal bir drama olmanın çok ötesinde, bastırılmış dehanın ve kadın dayanışmasının gücünü kutlayan canlı bir manifesto. Bu filmi mutlaka izleme listenize eklemelisiniz!
1800’lerin başında Venedik’teki Sant’Ignazio Enstitüsü, kızlar için hem bir ev, hem okul hem de müzik konservatuarı olarak hizmet verir. Hayat, özellikle katı Şapel Ustası Perlina’nın altında, sıkı bir şekilde düzenlenmiştir. Teresa adında genç bir bulaşıkçı kız, “Dilsiz” olarak bilinir, çünkü nadiren konuşur. Ancak onun eşsiz bir yeteneği vardır: Günlük hayatın seslerinde müzik duyar ve zihninde kendiliğinden yeni, çağdaş melodiler yaratabilir. Zaten tam da bu yüzden, film, Papa’nın ziyaretini onurlandırmak için büyük bir konser hazırlığı yaparken, Teresa’nın manastırın depo odasında saklı, yepyeni, kullanılmamış bir piyano keşfetmesiyle başlıyor. Bu keşif, onun zihnindeki canlı müziği nihayet gerçeğe dönüştürmesini sağlıyor.
Teresa’nın büyüleyici melodilerine kapılan manastır orkestrasından küçük bir grup müzisyen kız – kemancı Lucia, Prudenza, Bettina ve Marietta – onun sırrını keşfederler. Başlangıçta rekabet içinde olsalar da, kısa sürede sıkı, asi bir grup oluştururlar ve kendi zamanlarının çok ötesinde, devrim niteliğinde bir “pop” müzik besteleyip icra etmek için gizlice işbirliği yaparlar. Onların gizli müzik yaratıcılıkları, Perlina tarafından temsil edilen o tozlu, ataerkil müzik düzenine karşı bir meydan okuma eylemi haline gelir. Film, kadınların hayal gücünü, yaratıcılığını ve yeteneğini kutlarken, kadın bestecilerin tarihsel olarak nasıl silindiğini de vurguluyor.
Margherita Vicario, yönetmenlikteki ilk çıkışında, 18. yüzyılın kesin bir tarihi bağlamına dayanan kurgusal bir hikaye yaratmayı, aynı zamanda kahramanların iç dünyası ve yarattıkları eserler aracılığıyla “fantastik parlamalar” ve “müzikal zaman sıçramaları” ile harmanlamayı hedeflemiş. Amacı, “kurumuş çiçekler gibi tarihin sayfalarında gizli kalmış tüm kadın bestecilerin hayal gücünü, yaratıcılığını ve yeteneğini” göstermekti. Vicario, filolojik araştırmayı yaratıcı özgürlükle titizlikle harmanlayarak, piyano yapımcısı Johan Stein ve hatta eserleri günümüze ulaşan gerçek bir yetim besteci olan Maddalena Laura Lombardini Sirmen gibi tarihi figürlerden ilham almış. Özellikle de ana karakter Teresa’yı canlandıran Galatéa Bellugi’nin o sessiz ama müziğiyle her şeyi anlatan performansı, sizi derinden etkileyecek.
“Gloria!”, Berlin Uluslararası Film Festivali’nde Altın Ayı’ya aday gösterildi ve Seattle Uluslararası Film Festivali’nde Büyük Jüri Ödülü’nü kazandı. Film, İtalya’nın film eleştirmenleri ödülleri olan Nastro d’Argento Ödülleri’nde En İyi Yeni Yönetmen ve En İyi Kostüm dallarında adaylıklar alırken, En İyi Film Müziği (Margherita Vicario, Davide Pavanello) ödülünü kazandı. Eleştirmenler, “Gloria!”yı “taze, ilham verici bir ilk film”, “sayısız kadın besteciye neşeli bir övgü” ve “bir havai fişek” olarak nitelendiriyorlar. RMITV, filmi “içten anlar ve esprili mizahlarla dolu, izleyicileri muhteşem bir hikayeye çeken canlı bir film” olarak tanımlarken, Upside Adelaide onu “görsel olarak çarpıcı, müzikal olarak zengin ve duygusal olarak yankı uyandıran bir film” olarak nitelendiriyor.
“Gloria!”, geleneksel dönem dramalarını modern müzikal bir ruhla harmanlayarak, hem tarihi yeniden yorumlama hem de kadınların sesini yükseltme trendini takip ediyor. Bu film, sadece eğlendirmekle kalmayacak, aynı zamanda size tarihin unuttuğu kahramanları hatırlatacak, bastırılmış yeteneğin gücünü ve kadın dayanışmasının sınırsız enerjisini iliklerinize kadar hissettirecek. Bu film, duyulmayı ve görülmeyi hak ediyor!
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak