Geleceğin Belleği: Laurent Grasso’dan Perrotin’de Zaman ve Sömürge Mirası Üzerine Sergi

Aralık 4, 20253 dk okuma süresi

Sanatçı Laurent Grasso, tarihi ve bilimi alıp, zihin oyunlarıyla dolu spekülatif bir kurguya dönüştürme yeteneğiyle uluslararası alanda tanınıyor. Marcel Duchamp Ödülü sahibi Grasso’nun Perrotin London’daki ilk kişisel sergisi “Orchid Island”, izleyiciyi Tayvan’ın uzak kıyılarından Berlin’in gökyüzüne uzanan, metafizik bir yolculuğa çıkarıyor.

Kara Dikdörtgen ve Algının Çözülüşü

Serginin merkezinde yer alan Orchid Island (2023) filmi, tamamen siyah-beyaz çekilmiş tropikal manzaraları, havada asılı duran devasa, siyah bir dikdörtgenin hayaletiyle gölgeliyor. Bu esrarengiz form, soyut, uzaylı ve doğaüstü bir varlık olarak, izleyicinin zaman ve mekân algısını bozuyor. Film, insan varlığını neredeyse tamamen silerek, utopya ve distopya arasında salınıyor ve ilk kaşiflerin gözünden kurgulanan fantastik egzotizmi sorguluyor. Aynı motif, Grasso’nun Studies into the Past (Geçmişe Dair Çalışmalar) serisindeki resimlerine de sızıyor; bu kara dikdörtgen, tıpkı geleceğin bir anısı gibi sahneyi periliyor.

Bulutlar, Botanik ve Gözetim

Grasso, eserlerinde sadece tarihsel anlatıyı değil, bilimsel imgeleri de kullanıyor:

Bulutlar (Anima Serisi): Sanatçı için bulut, sadece meteorolojik bir motif değil, dünyevi ile göksel arasındaki bir eşiktir. Burada, bulutlar paladyum folyo üzerine resmedilmiş ve neon çalışmalarla birleştirilmiş; bu hem eterik hem de toksik olan bulut, çevresel felaket tehdidiyle birlikte gökyüzünün yüce güzelliğini simgeliyor.
Future Herbarium (Gelecek Herbaryumu): Musée d’Orsay’deki ARTIFICIALIS filmiyle paralel olarak tasarlanan bu seride, 18. yüzyıl botanik herbaryumları tarzında, felaket sonrası bir flora’nın hayali mutasyonları kaydediliyor. Bu, bilim ve spekülasyon arasında, doğanın gelecekteki arşivini sorgulayan bir çalışmadır.
Panoptes Serisi: Serginin kapanışında, her dalı bir gözle sonlanan ağaç benzeri organik bir organizma sunuluyor. Bu hibrit varlık, hem antik görme teorilerini hem de günümüzün gözetim sistemlerini (surveillance) birleştirerek, organik olanla teknolojik olanın ürkütücü birlikteliğini çağrıştırıyor.

Laurent Grasso, bu motifleri bir araya getirerek, tarihin projeksiyonla, bilimin mitle ve gerçeğin yapaylıkla bir arada var olduğu genişletilmiş bir görüş alanı yaratıyor.