Berlin’in Görülmeyen Hafızası: James Gregory Atkinson’ın Ebenholz Sergisi

Kasım 17, 20253 dk okuma süresi

Berlin’in çok katmanlı tarih dokusuna yeni bir kapı açılıyor.
James Gregory Atkinson, Galerie Thomas Schulte’nin Potsdamer Strasse mekânında açılan Ebenholz sergisinde II. Dünya Savaşı sonrası Siyah Almanya tarihine odaklanan araştırma temelli pratiğini derinleştiriyor.

Atkinson’ın çalışmaları, resmi tarih sayfalarında kenarda bırakılan, dağınık arşivlerde sessizce duran izlere bakmayı teklif ediyor. Sesler, belgeler, objeler… Hepsi, unutulmuş ya da bilinçli olarak görünmez kılınmış bir topluluğun varoluşuna maddesel bir karşılık sunuyor.

Gölge Kalemliklerden Kurtarılan Hafızalar

Ebenholz, sanatçının yıllardır sürdürdüğü tarih kazısının yeni bir bölümü.
Atkinson, Almanya’nın savaş sonrası döneminde büyüyen Afro-Alman topluluklarının hikâyelerini yeniden kurmak için dipnotlara, kişisel arşivlere, parçalanmış anlatılara yöneliyor.

Bu süreçte ortaya çıkan:

Buluntu ses kayıtları
Askerî belgeler
Günlük objeler
Görsel fragmanlar

gibi unsurlar, serginin mekânına hem tarihsel bir ağırlık hem de bireysel bir duyarlılık taşıyor.

Atkinson’ın yöntemi, klasik bir tarih okumasından çok daha ötesi—arşivin sessiz bölgelerine kulak verme pratiği.

Ebenholz: Bir Malzeme, Bir Metafor

Serginin adı olan Ebenholz (abanoz), siyahlıkla ilişkili kültürel çağrışımları barındırırken, aynı zamanda Almanya’nın sömürge geçmişine, beden politikalarına ve temsil krizlerine de işaret ediyor.
Atkinson, bu yükleri hem görünür kılıyor hem de dönüştürüyor.

Berlin’in Tarihle Yüzleşme Geleneğinde Yeni Bir Adım

Galerie Thomas Schulte’nin Potsdamer Strasse’deki ikinci mekânında konumlanan sergi, Berlin’in eleştirel hafıza kültürüne güçlü bir katkı niteliğinde. Şehrin savaş sonrası oluşan kimlik tartışmalarını yeniden gündeme getirirken, “kim hatırlanır, kim unutulur?” sorusunu keskinleştiriyor.

Atkinson, Almanya’nın resmî hafızasından sızıp düşen bu hikâyelere somut bir varlık kazandırıyor—bir nevi geri çağırma hareketi.

Apartman No:26 Notu

Ebenholz, sadece tarihsel bir araştırma değil; kolektif unutkanlığa karşı açılan bir karşı-arkiv.
Berlin’in sürekli değişen kültürel dokusu içinde, hem politikadan hem kişisel hafızadan beslenen bu sergi, 2025’in en önemli anlatı inşası çalışmalarından biri olmaya aday.