Haggerston’ın o kendine has, kanal boyundaki endüstriyel dokusunun içinde, Reliance Wharf’ın sakin köşelerinden birine davetlisiniz bu hafta. Apartman No: 26’nın Londra sanat rotasında, kökleri Ukrayna steplerine, dalları ise Kanada’nın uçsuz bucaksız ormanlarına uzanan, çok katmanlı bir “iyileşme” hikayesi var.
Ukrayna asıllı Kanadalı sanatçı Ayla Dmyterko’nun Londra’daki bu ilk kişisel sergisi “Ring Around the Sun & We Rage On”, 10 Ocak 2026’ya kadar Alma Pearl’de görülebilir. Yılın bu son günlerinde, geçmişin hayaletleriyle bugünün ekolojik kaygılarını birleştiren bu mistik atmosfer, ruhunuza bambaşka bir kapı açacak.
Serginin ismine de ilham veren o meşhur çocuk şarkısı “Ring a Ring o’ Roses”, ilk bakışta masum bir oyun gibi gelse de, aslında pagan mitlerinden ve toplumsal felaketlerin hatırasından beslenir. Ayla Dmyterko için bu “halka”, sadece bir oyun değil; Kanada’daki orman yangınları sırasında gökyüzünde beliren o apokaliptik güneşin ve evini kaybetme korkusunun (solastalgia) bir simgesi.
Galerinin zeminine girdiğinizde ayağınızın altında hışırdayan huş ağacı yapraklarını fark edeceksiniz. Slavic folklorunda kutsal sayılan, Kanada peyzajının ise ayrılmaz parçası olan bu yapraklar, sanatçının “semiyotik uyarı tornadosu” dediği o fırtınanın geride bıraktığı enkazı temsil ediyor. Dmyterko, bu enkazın içinden unutulmuş ritüelleri, bitmemiş hikayeleri ve “gidilmemiş yolları” toplayarak bize sunuyor.
Casus Kızlar ve Kadim Çıkrıklar
Dmyterko’nun dünyası, bir yandan mizahı elden bırakmazken diğer yandan sömürgeci tarihin tozlu raflarını karıştırıyor.
Casus Kızın Dönüşü: Sanatçı, Soğuk Savaş döneminin “casus kız” (spy girl) klişesini alıp, onu 1900’lerin başında Kanada’nın batısına göçü teşvik eden sömürgeci posterlerin içine yerleştiriyor. Bu figür, tornadolar tarafından yutulmak üzere olan bir toprağa tutunmaya çalışırken, hem bir ironiyi hem de derin bir aidiyet çabasını temsil ediyor.
Fire on Water: İki parçalı heykel yerleştirmesi, Slavic kadınlarının yün eğirmek için kullandığı geleneksel L-şekilli çıkrıklardan (distaff) ilham alıyor. Bu nesnelerin bir yüzü dışarıya, topluma gururla sergilenirken; diğer yüzü kadının iç dünyasına, kendine tuttuğu bir ayna gibidir.
Mum Işığı ve Seramik Güller
Serginin her köşesinde bir “iyileştirme” (repair) çabası var. Eserlerin bir kısmı, erken dönem göçmenlerin Kanada’ya taşıdığı bir Ukrayna halk ritüeli olan balmumu dökme yöntemiyle yapılmış bronz veya ahşap çerçevelerin içinde sunuluyor. Sanatçının seramikten ürettiği hatmi çiçekleri (hollyhocks) ise, hem yaşam döngüsünü hem de gurbetteki bir ruhun sönmeyen özlemini simgeliyor.
SK Eye (2025) adlı video çalışmasının vintage bir monitörden akması ise, geçmişin ütopyalarına ve teknolojinin eskimişliğine hüzünlü bir selam gönderiyor.
Londra’nın bu puslu kış günlerinde, Hackney tarafına yolunuzu düşürün. Ayla Dmyterko’nun folklor, eko-feminizm ve kişisel hafızayla ördüğü bu “toplam enstalasyon”, size sadece bir sergi değil, bir kültürel arkeoloji deneyimi sunacak.
