Genç yeteneklerin hayalleri, paranın ve gücün acımasız dünyasıyla çarpışınca ne olur? Bu sorunun cevabını, yönetmen Camille Perton’ın imzasını taşıyan, keskin ve gerilim dolu yeni filmi “Arenas” (2024), bizlere doğrudan veriyor! Film, sahanın parıltısından uzaklaşıp, futbol dünyasının kirli arka odalarına odaklanarak, izleyiciyi nefes kesici bir neo-noir gerilime sürüklüyor.
Filmin kalbinde, profesyonel futbolcu olma hayalleri kuran 18 yaşındaki Brahim yer alıyor. Ancak kuzeni ve menajeri Mehdi’nin tüm çabalarına rağmen kapılar yüzüne kapanıyor. İşte tam bu boşlukta, cazibesi ve bağlantıları güçlü bir menajer olan Francis devreye giriyor. Ona şöhret ve zafer vaat ediyor. Ancak bu altın fırsat, futbol dünyasının daha karanlık yüzünü ortaya çıkarıyor; burada oyuncular birer insan olarak değil, birer meta olarak görülüyor. Bağlılık ve hırs arasında kalan Brahim, hayalinin gerçekte ne kadar değerli olduğuna karar vermek zorunda kalıyor.
Futbol Maçı Değil, Görünmez Oyun!
“Arenas”, hikayesini baskın bir şekilde alt tonlarla işleyerek, gençlik hayallerinin saflığını, transfer pazarının acımasız mekanizmalarıyla yan yana getiriyor. Yönetmen Camille Perton, filmi bir suç gerilimi temposunda kurguluyor. Gerilim, atılan gollerden değil, imzalanan sözleşmelerden kaynaklanıyor. Perton’ın bu tercihleri, futbolun o bildiğimiz aksiyonundan kaçınarak, bizi sporun “iş” tarafına yönlendiriyor ve bu, karakterlerin içinde bulundukları tuzağı daha derinden hissetmemizi sağlıyor.
Film, esasen ahlaki bir masal: Her vaat, gizli bir bedelle geliyor ve her seçim, kimliği yeniden şekillendiriyor. Brahim, şöhretin peşinden koşmanın bedelini hızla anlıyor. Kendi kimliğini yitirmesine neden olan durumlara itiliyor; mesela, kendi otantik benliği yerine bir marka imajını somutlaştırması için yönlendirildiği sahnelenmiş bir fotoğraf çekimi gibi. İnsanlığı, pazarlanabilirliğinin gölgesinde kalıyor. Perton, filmin anlatımını bastırılmış, noir tarzı bir estetikle kaplayarak stadyum ışıklarını gölgeler, yansıtıcı şehir manzaraları ve loş iç mekanlarla değiştiriyor ve bu, sektörün gizliliğe dayanan bir yapı olduğunu vurguluyor.
“Arenas”ın en büyük başarı faktörlerinden biri, kuşkusuz oyuncu kadrosu. Iliès Kadri, Brahim’in hem gençliğin kırılganlığını hem de hırsın inatçılığını yakalayan incelikli bir performans sergiliyor. Sofian Khammes, Mehdi olarak ailesine olan bağlılığı ve dışlanmış olmanın getirdiği hayal kırıklığını ustalıkla canlandırıyor. Édgar Ramírez ise Francis rolünde, çekicilik ve tehditkarlığı ürkütücü bir etkiyle harmanlayarak, adeta bir “kukla ustası”na dönüşüyor.
Futbolun milyarlarca dolarlık küresel bir endüstri olduğu düşünüldüğünde, filmin “transfer piyasası”nı incelemesi son derece güncel ve alakalı. Taraftarların nadiren gördüğü güç dengesizliklerini ve ihtişamın ardındaki insani bedeli ortaya koyuyor. “Arenas”, bu yönüyle sadece bir spor filmi değil, aynı zamanda modern toplumun temel sorunlarına ışık tutan cesur bir başlangıç filmi olarak öne çıkıyor.
“Arenas”, 2024 Rotterdam Uluslararası Film Festivali’nin “Bright Future” bölümünde prömiyerini yaptı. Bu seçim, Camille Perton’ın Avrupa sinemasında yükselen bir ses olduğunun altını çiziyor. Film Fransa’da 7 Mayıs 2025’te sinemalarda vizyona girdi. Eleştirmenler, film-noir duyarlılığını ve futbolun iş tarafını bir gerilim filmi gibi ele alma cesaretini övgüyle karşıladı.
Eğer futbolun sadece saha içinden ibaret olmadığını düşünenlerdenseniz, “Arenas”ı kaçırmamalısınız. Bu, size gol atmaktan çok daha fazlasını anlatan, hayallerin bedelini sorgulayan ve sizi derinden etkileyecek bir film!
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak