Zamanın hızla tüketildiği bir çağda, Saatchi Gallery 40. yılını “şimdi”yi uzatarak kutluyor. The Long Now başlıklı bu büyük sergi, geçmişle geleceği aynı çerçevede buluşturan bir tür zamansal meditasyon. Sergi, galerinin tarihinde yer etmiş sanatçılarla yeni kuşağın seslerini bir araya getiriyor. İki kata yayılan dokuz salonda, resimden heykel ve yerleştirmeye uzanan geniş bir seçki yer alıyor. Küratörlüğünü 1999–2020 yılları arasında Saatchi Gallery’nin kıdemli direktörlüğünü üstlenmiş Philippa Adams yürütüyor.
Zamanın Ağırlığı, Işığın Hafızası
Sergi, izleyiciyi hemen Richard Wilson’ın ikonik yerleştirmesi 20:50 ile karşılıyor. Mekânı tamamen motor yağıyla dolduran bu iş, tavanı zemine, yansımayı gerçeğe dönüştürüyor. Yıllardır Saatchi’nin kimliğiyle özdeşleşmiş olan 20:50, bu kez iklim krizinin gölgesinde dünyanın kırılgan dengesine dair yeni bir anlam kazanıyor.
“The Long Now”, adını “uzun vadeli düşünme” kavramından alıyor — anlık olanı değil, sürekliliği ve sabrı kutluyor. Serginin ilk bölümü, insanın iz bırakma arzusuna odaklanıyor. Alice Anderson, Rannva Kunoy ve Carolina Mazzolari’nin işleri, çizgi ve iz kavramını bedensel bir jest olarak yeniden yorumluyor.
Beden, Biçim ve Bellek
Merkezde, Jenny Saville’in devasa tuvali Passage (2004) yer alıyor. Saville, figürü bir kahramanlık değil, bir varoluş alanı olarak ele alıyor: güçlü ama savunmasız, kusurlu ama muhteşem.
Etrafında Alex Katz, Michael Raedecker, Martine Poppe ve Jo Dennis’in resimleriyle şekillenen bölüm, resmin hâlâ bugünün en canlı anlatı biçimi olduğunu hatırlatıyor.
Tim Noble, Polly Morgan, Dan Colen ve Jake Chapman gibi sanatçılar ise, mizahı ve yıkımı aynı tuvalde buluşturuyor. Conrad Shawcross’un kinetik heykeli Golden Lotus (Inverted), eski bir otomobili altın bir dönen çiçeğe dönüştürerek dönüşümün hem estetik hem politik yönünü vurguluyor.
Teknoloji, Çevre ve Yeni Mitolojiler
Serginin ilerleyen bölümleri, bugünün dijital mitlerine açılıyor. Mat Collishaw, Tom Hunter ve Chino Moya, yapay zekâ ve gözetim çağının soğuk gerçekliğini işliyor. Olafur Eliasson, Chris Levine ve Frankie Boyle’un ışık yerleştirmeleri ise izleyiciyi görsel bir meditasyona davet ediyor — ışığın titreşimi, zamanın kendi ritmiyle birleşiyor.
Gavin Turk’ün kırılmış heykeli Bardo, kültürel çöküş ile yeniden doğuş arasındaki ince dengeyi simgeliyor. Edward Burtynsky’nin endüstriyel manzaraları, Ximena Garrido-Lecca’nın doğaya geri dönüş temalarıyla yan yana geliyor. Serginin genel ritmi, insanın çevreyle kurduğu ilişkinin artık dönülmez bir eşikte olduğunu hissettiriyor.
“Şimdi”nin Uzunluğu
The Long Now, aslında tek bir soruya odaklanıyor: Sanat zamanın neresinde durur? Yanıt, Saatchi’nin 40 yıllık tarihine yayılmış gibi: çağdaş sanat, her zaman “an”dan başlar ama onu uzatmayı başarır. Bu sergi de tam olarak bunu yapıyor — bugünü sonsuz bir yankıya dönüştürerek.
🖼️ The Long Now: Saatchi Gallery at 40
📍 Saatchi Gallery, Londra
🗓️ 5 Kasım 2025 – 1 Mart 2026
💬 Apartman No:26 Notu
“The Long Now”, yalnızca bir sergi değil; bir zaman aralığı.
Saatchi Gallery, geçmişin enerjisini bugüne taşırken, sanatın geleceğe dair inancını tazeleyip yeniden hatırlatıyor.
