PİLEVNELİ Dolapdere, Brüksel merkezli sanatçı ikilisi :mentalKLINIK’in dört yıllık bir üretim sürecinin sonucu olan Lunatic Poets sergisine ev sahipliği yapıyor. Analog dünyanın sınırlarından taşan, dijital bir bedensizliğin yankılandığı bu evrende izleyici, hem bir sahnenin hem de bir sistemin içine çekiliyor: metalik bir yüzey, titreşen ışıklar, robotik figürler ve Unreal Engine 5’te kurulmuş bir meta-sinema.
Dijital İnsan Topluluğu
Lunatic Poets, insan-sonrası çağın şairlerini sahneye çıkarıyor — “veri çamurundan” biçimlenmiş üç varlık: ne avatar ne de yapay zekâ ürünü; daha çok birer dijital beden, duygu kodlarıyla örülmüş varoluşlar. Bu üç figür, sanatçıların on yılı aşkın süredir sürdürdüğü “Lunatic Poems” arşivinden besleniyor: libidinal dil, terapötik yankılar, influencer çöküşleri, algoritmik fısıltılar ve dijital melankoliyle örülü bir çağ sözlüğü. Bu “şiirler” bir anlatı değil; çöküşün kendisi. :mentalKLINIK, bu dijital varlıkları birer post-insan figürü olarak değil, çağımızın his arşivcileri olarak konumlandırıyor.
Akıl ve Deliliğin Arasında
Serginin başlığı, Anadolu geleneğinde “meczup” olarak anılan, deliliği bilgelikle harmanlayan figürden ilham alıyor. Lunatic Poets, bu figürü Batı felsefesinin “aklı disipline etme” takıntısına karşı konumlandırıyor: burada delilik bir arıza değil, direniş biçimi. İçinde bulunulan evren, bir gece kulübü ile bir veri merkezi arasında sıkışmış gibi — ritmik, bozuk, hipnotik.
Meta-Sinematik Çöküş
Sergi, dijital ve fiziksel düzlemleri eşzamanlı olarak işletiyor. Unreal Engine 5’te kurgulanan sanal sahneler, hareket yakalama teknolojisiyle performanslarını gerçekleştiren üç aktörün —Thea, Viola ve Nyx— dijital bedenleriyle birleşiyor. Aynı anda galerinin içinde, “Every Now” adlı çift saatli heykel, çağın kırık zaman algısını ölçüyor; duvarları kaplayan yansıtıcı yüzeyler izleyiciyi hem yutuyor hem de kendine yansıtıyor. İnsan biçimli robot heykeller MICA ve GREY, mekanın içinde ağır ağır hareket ederken, dijital bir yankı galeriye yayılıyor.
Şimdinin Anlamsız Işıltısı
Lunatic Poets, geleceği değil, bugünün hızla çözülüşünü sahneliyor. İnsan sonrası varlıkların hisleri, bir “meta-sinematik çöküş” hâlinde birbirine karışıyor. :mentalKLINIK, teknolojinin parıltısını bir tür şiirsel enkaza dönüştürerek izleyiciyi soruyla baş başa bırakıyor: Dijitalleşme bir kurtuluş mu, yoksa sadece başka bir delilik biçimi mi?
💬 Apartman No:26 Notu
Lunatic Poets, teknolojik çağın duygusal anatomisini açığa çıkarıyor — parlayan ekranlar arasında unutulmuş bir şeyin, belki de insanın yankısı gibi.
📍 PİLEVNELİ Dolapdere, İSTANBUL
🗓️ 18 Ekim 2025 tarihine kadar devam edecek
