1970’lerin Londra müzik sahnesinde sessiz ama derinden ilerleyen bir kahraman: Gasper Lawal. Joan Armatrading’den Barbara Streisand’a kadar dev isimlerin arkasında çalan bu Nijeryalı perküsyon ustası, “Ajomasé” ile kendi eklektik dünyasını kuruyor. Strut Records tarafından yeniden basılan bu 1980 çıkışlı albüm, Batı Afrika ritimlerinin Londra stüdyolarında nasıl evrildiğinin en sofistike kanıtlarından biri.
💫 Albümün hikayesi en az müziği kadar ilginç. Kayıtlar 1976’da efsanevi besteci Vangelis’in stüdyosunda başlıyor (Vangelis, Lawal’ın demolarına bayılıp ona stüdyo kapılarını açmış!). Daha sonra kayıtlar Surrey Sound Stüdyoları’nda devam ediyor; Lawal, o sırada ilk albümlerini kaydeden The Police’in çalışma saatlerine göre programını ayarlayıp geceleri stüdyoya girerek bu eseri dört yılda tamamlıyor.
🎛️ Lawal’ın amacı; Juju, Highlife veya Afrobeat gibi “kabul görmüş” Nijeryalı tarzların ötesine geçmekti. Açılış parçası “Jeka José” ile hissedilen bu sofistike düzenleme anlayışı; piyano vuruşları, nefesli çalgılar ve Lawal’ın derinlikli vokalleriyle zengin bir doku sunuyor.
⚡ “Kita Kita” gibi parçalarda güneşli Highlife ritimleri, dub müziğinden ilham alan yankılı vokal kalıpları ve psikedelik gitar dokunuşlarıyla buluşuyor. Albüm, klasik bir Afrobeat saldırısından ziyade, ince dokunuşlara ve sonik derinliğe güveniyor. O dönem plak şirketlerinin “nereye koyacağımızı bilemedik” diyerek geri çevirdiği bu albüm, bugün Lawal’ın zanaatına ve vizyonuna bir saygı duruşu niteliğinde.
🔗 Apartman No:26 Notu:
- Albümün kaydedilme sürecinde The Police ve Vangelis ile olan yollarının kesişmesi, ortaya çıkan sound’un neden bu kadar katmanlı ve “evrensel” olduğunu açıklıyor.
- “Oro-Moro” parçasındaki hayaletimsi davul kullanımı, yıllar sonra Fiona Apple’ın kullandığı o karakteristik perküsyon estetiğinin öncüsü gibi duyuluyor.
- Dönemin Londra kayıtlarının bazen maruz kaldığı o “steril” havadan tamamen uzak; her anında bir kalp atışı ve organik bir sıcaklık hissediliyor.
