Jazz tarihinin en büyülü konserlerinden biri olarak kabul edilen Keith Jarrett Köln Konseri, şimdi bir sinema deneyimi olarak karşımızda. Ido Fluk’un yönettiği Köln 75, müziğin ötesine geçerek yaratıcılık, azim ve insan ruhunun sınırlarına dair bir öykü anlatıyor. Başrolde yer alan Vera Brandes’in gerçek yaşam hikâyesi, “sahne arkasında neler yaşandı?” sorusunu tüm içtenliğiyle yanıtlıyor.
🎬 Konu: Kaosun İçinden Doğan Müzik
24 Ocak 1975’te Köln Operası’nda gerçekleşen Keith Jarrett konseri, yalnızca müzikal değil, organizasyonel anlamda da bir mucizeydi. Henüz 17 yaşında bir organizatör olan Vera Brandes, dönemin en ünlü caz piyanistini Almanya’da sahneye çıkarmayı başarır. Fakat işler planlandığı gibi gitmez: Konser salonu yanlış hazırlanmıştır, sahneye konulan piyano arızalıdır ve Jarrett yorgunluktan tükenmiş bir haldedir.
Jarrett’in “Bu piyanoda çalmam.” sözlerine rağmen Vera pes etmez. Onarılamayan enstrümanla yapılacak konser, tamamen doğaçlama geçer ve sonunda caz tarihinin en çok satan canlı albümüne dönüşür.
🏆 Berlinale 2025’te Prömiyer
Köln 75, dünya prömiyerini 2025 Berlin Film Festivali’nde gerçekleştirdi. Panorama seçkisinde yer alarak sanatsal kalitesini ve anlatı gücünü kanıtladı.
💬 Eleştirmenler Ne Diyor?
-
The Hollywood Reporter: “Zamanın ruhunu yakalayan etkileyici bir sinema deneyimi.”
-
Variety: “İlham verici ve heyecan verici. Bir gecede yazılan tarih.”
🧭 Apartman No:26 Notu: Sahneye Hazırlanan Bir Ruh
Köln 75, yalnızca bir konserin değil, cesaretin, inadın ve doğaçlamanın filmi. Bir şeyler yanlış gittiğinde vazgeçmek yerine, o yanlıştan bir mucize doğurmayı seçenlerin hikâyesi. Keith Jarrett’in ellerinden çıkan notalar kadar, Vera Brandes’in gözyaşları da bu efsaneyi yazdı.
Aklında bir şey mi var?
Yorumları göster / Yorum bırak